TEKST 22
ye hi saṁsparśa-jā bhogā
duḥkha-yonaya eva te
ādy-antavantaḥ kaunteya
na teṣu ramate budhaḥ
ye – ci; hi – z pewnością; saṁsparśa-jāḥ – przez kontakt ze zmysłami materialnymi; bhogāḥ – przyjemności; duḥkha – niedola; yonayaḥ – źródła; eva – z pewnością; te – są one; ādi – początek; anta – koniec; vantaḥ – podlegający; kaunteya – O synu Kuntī; na – nigdy; teṣu – w tych; ramate – czerpie przyjemność; budhaḥ – osoba inteligentna.
Osoba inteligentna unika źródeł nieszczęść, które powstają w kontakcie ze zmysłami materialnymi. O synu Kuntī, przyjemności takie mają swój początek i swój koniec, więc mędrzec nie gustuje w nich.
ZNACZENIE:
Materialne przyjemności zmysłowe powstają w kontakcie ze zmysłami materialnymi, które wszystkie są krótkotrwałe, gdyż krótkotrwałe jest również samo ciało. Wyzwolona dusza nie jest zainteresowana niczym przemijającym. Znając dobrze radość czerpaną z przyjemności transcendentalnych, jak mogłaby zgodzić się na korzystanie ze złudnych przyjemności? W Padma Purāṇie jest powiedziane:
ramante yogino ’nante
satyānande cid-ātmani
iti rāma-padenāsau
paraṁ brahmābhidhīyate
„Mistyk czerpie nieskończoną transcendentalną przyjemność z Prawdy Absolutnej i dlatego Najwyższa Absolutna Prawda – Osoba Boga – znany jest również jako Rāma”.
W Śrīmad-Bhāgavatam (5.5.1) jest również powiedziane:
nāyaṁ deho deha-bhājāṁ nṛ-loke
kaṣṭān kāmān arhate viḍ-bhujāṁ ye
tapo divyaṁ putrakā yena sattvaṁ
śuddhyed yasmād brahma-saukhyaṁ tv anantam
„Moi drodzy synowie, nie ma powodu, aby ciężko pracować dla zadowalania zmysłów, kiedy się posiada ludzkie ciało; takie przyjemności dostępne są również jedzącym odchody świniom. Powinniście raczej oddawać się pokutom, aby oczyścić swoje życie, a dzięki temu będziecie mogli rozkoszować się nieograniczonym transcendentalnym szczęściem”.
Zatem tych, którzy są prawdziwymi yoginami albo uczonymi transcendentalistami, nie pociągają przyjemności zmysłowe, które są tylko przyczyną przedłużania się niewoli w tym materialnym świecie. Im bardziej ktoś oddaje się przyjemnościom zmysłowym, tym bardziej uwikłuje się w materialną niedolę.