TEKST 29

ZNACZENIE:
 
Wszystkie uwarunkowane dusze w sidłach złudnej energii dążą do osiągnięcia pokoju w tym świecie materialnym. Ale nie znają one recepty na pokój, która podana jest w tej części Bhagavad-gīty. Najlepsza recepta na pokój jest taka: korzyść ze wszystkich ludzkich czynów powinien czerpać Pan Kṛṣṇa. Ludzie powinni wszystko poświęcić transcendentalnej służbie dla Pana, ponieważ On jest właścicielem wszystkich planet i zamieszkujących je półbogów, Pana Śivy i Pana Brahmy. Vedy (Śvetāśvatara Upaniṣad 6.7) opisują Najwyższego Pana jako tam īśvarāṇāṁ paramaṁ maheśvaram. Znajdując się pod wpływem iluzji, żywe istoty próbują być panami wszystkiego, co znajduje się w zasięgu ich wzroku, ale w rzeczywistości znajdują się one pod kontrolą materialnej energii Pana. Najwyższy Pan jest panem energii materialnej, a uwarunkowane dusze znajdują się pod kontrolą ścisłych praw natury materialnej. Dopóki nie rozumie się tej czystej prawdy, nie można osiągnąć pokoju w tym świecie, ani indywidualnie, ani kolektywnie. Istota świadomości Kṛṣṇy jest taka, że Pan Kṛṣṇa jest Najwyższym Panem, a wszystkie żywe istoty, razem z wielkimi półbogami, są Jego podwładnymi. Doskonały spokój można osiągnąć jedynie w całkowitej świadomości Kṛṣṇy.

Rozdział Piąty tłumaczy w praktyczny sposób świadomość Kṛṣṇy, znaną powszechnie jako karma-yoga. Dana jest tutaj odpowiedź na pytanie wynikające ze spekulacji umysłowych, w jaki sposób karma-yoga może doprowadzić do wyzwolenia. Pracować w świadomości Kṛṣṇy – znaczy pracować z pełną wiedzą, że Pan jest najwyższym. Taka praca nie jest różna od wiedzy transcendentalnej. Bezpośrednią świadomością Kṛṣṇy jest bhakti-yoga, a jñāna-yoga jest ścieżką prowadzącą do bhakti-yogi. Świadomość Kṛṣṇy oznacza działanie w pełnej wiedzy o swoim związku z Najwyższym Absolutem, a doskonałością takiej świadomości jest pełna wiedza o Kṛṣṇie, czyli Najwyższej Osobie Boga. Czysta dusza, będąc fragmentaryczną integralną cząstką Boga, jest Jego wiecznym sługą. Wchodzi ona w kontakt z māyą (ułudą), kierując się żądzą panowania nad nią, i to jest przyczyną jej niezliczonych cierpień. Tak długo, dopóki jest w kontakcie z materią, dopóty musi ona pracować, aby zaspokoić swoje potrzeby materialne. Jednakowoż świadomość Kṛṣṇy przenosi nas z powrotem w życie duchowe – nawet jeśli znajdujemy się pod wpływem praw natury materialnej – albowiem metoda ta (poprzez praktyczne działanie w tym świecie) odradza w nas duchową egzystencję. Im większy ktoś zrobił postęp, tym bardziej jest wolny od szponów materii. Pan nie jest stronniczy w stosunku do nikogo. Wszystko zależy od naszych wysiłków w wykonywaniu obowiązków w świadomości Kṛṣṇy, które pomagają nam w kontrolowaniu zmysłów i pokonaniu wpływów pożądania i złości. Osoba, która jest mocno utwierdzona w świadomości Kṛṣṇy przez kontrolę wyżej wymienionych pasji, pozostaje w transcendentalnym stanie nazywanym brahma-nirvāṇa. W świadomości Kṛṣṇy, automatycznie praktykuje się ośmiostopniową yogę mistyczną, ponieważ osiąga się jej ostateczny cel. Praktyka yama, niyama, āsana, prāṇāyāma, pratyāhāra, dhāraṇā, dhyāna i samādhi jest stopniowym procesem prowadzącym do oświecenia. Ale praktyki te jedynie poprzedzają doskonałość osiąganą w służbie oddania, która sama może przynieść pokój ludzkim istotom, i która jest najwyższą doskonałością życia.