TEKST 17
pitāham asya jagato
mātā dhātā pitāmahaḥ
vedyaṁ pavitram oṁ-kāra
ṛk sāma yajur eva ca
pitā – ojciec; aham – Ja; asya – tego; jagataḥ – wszechświat; mātā – matka; dhātā – ostoja; pitāmahaḥ – dziadek; vedyam – to, co jest do poznania; pavitram – to, co oczyszcza; om-kāraḥ – sylaba oṁ; ṛk – Ṛg Veda; sāma – Sāma Veda; yajuḥ – Yajur Veda; eva – z pewnością; ca – i.
Ja jestem ojcem tego wszechświata, matką, ostoją, żywicielem, przodkiem. Ja jestem przedmiotem wiedzy, tym, który oczyszcza i sylabą oṁ. Ja także jestem Ṛg, Sāma i Yajur Vedą.
ZNACZENIE:
Cała manifestacja kosmiczna, poruszająca się i nieruchoma, manifestuje się poprzez różne oddziaływania energii Kṛṣṇy. W materialnym życiu tworzymy różne związki z różnymi żywymi istotami, które nie są niczym innym, jak tylko marginalną energią Kṛṣṇy, ale w tworzeniu prakṛti niektóre z nich zdają się być naszym ojcem, matką, dziadkiem, stwórcą itd. W rzeczywistości są one jednak wszystkie integralnymi cząstkami Kṛṣṇy. I jako takie, te żywe istoty, zdające się być naszym ojcem, matką itd., nie są niczym innym, tylko Kṛṣṇą. W tym wersecie słowo dhātā oznacza „stwórcę”. Nie tylko nasz ojciec czy matka są cząstkami Kṛṣṇy, lecz także stwórca, dziadek i babka itd. są Kṛṣṇą. Właściwie każda żywa istota, będąc integralną cząstką Kṛṣṇy, jest Kṛṣṇą. Zatem wszystkie Vedy kierują nas jedynie ku Kṛṣṇie. Każda wiedza, którą czerpiemy z Ved, jest jedynie krokiem w kierunku poznania Kṛṣṇy. Kṛṣṇą są szczególnie te tematy, które pozwalają nam oczyścić naszą konstytucjonalną pozycję. Podobnie, żywa istota, która zgłębia zasady wedyjskie, jest również integralną cząstką Kṛṣṇy, a zatem jest Kṛṣṇą. Słowo oṁ, nazywane praṇava i występujące we wszystkich mantrach wedyjskich, jest transcendentalną wibracją dźwiękową i jest również Kṛṣṇą. Występuje ono we wszystkich hymnach zawartych w czterech Vedach: Sāma, Yajur, Ṛg i Atharva, gdzie jest sylabą dominującą, dlatego więc jest uważane za Kṛṣṇę.