TEKST 24
ahaṁ hi sarva-yajñānāṁ
bhoktā ca prabhur eva ca
na tu mām abhijānanti
tattvenātaś cyavanti te
aham – Ja; hi – z pewnością; sarva – ze wszystkich; yajñānām – ofiar; bhoktā – podmiot radości; ca – i; prabhuḥ – Pan; eva – również; ca – i; na – nie; tu – ale; mām – Mnie; abhijānanti – znają; tattvena – prawdziwie; ataḥ – dlatego; cyavanti – upadają; te – oni.
Jedynie Ja jestem podmiotem radości i Panem wszystkich ofiar. Ci, którzy nie rozpoznają Mojej prawdziwej, transcendentalnej natury, upadają.
ZNACZENIE:
Tak jak to zostało tutaj wyraźnie powiedziane, jest wiele różnych typów yajñi (ofiar) polecanych w literaturze wedyjskiej, lecz w rzeczywistości wszystkie one mają służyć zadowoleniu Najwyższego Pana. Yajña oznacza Viṣṇu. Drugi Rozdział Bhagavad-gīty mówi, że należy pracować jedynie dla zadowolenia Yajñi, czyli Viṣṇu. Szczególnym celem doskonałej formy ludzkiej cywilizacji, znanej jako varṇāśrama-dharma, jest zadowolenie Viṣṇu. Dlatego też Kṛṣṇa mówi w tym wersecie: „Ja przyjmuję wszystkie ofiary, ponieważ Ja jestem najwyższym panem”. Nie znając tego faktu, mniej inteligentne osoby wielbią półbogów dla osiągnięcia natychmiastowej, przemijającej korzyści. Dlatego upadają w egzystencję materialną, nie osiągając pożądanego celu życia. Nawet jeśli ktoś pragnie czegoś materialnego, to powinien prosić o to raczej Najwyższego Pana (mimo iż nie jest to czyste oddanie), a w ten sposób osiągnie pożądany rezultat.