TEKST 27
yat karoṣi yad aśnāsi
yaj juhoṣi dadāsi yat
yat tapasyasi kaunteya
tat kuruṣva mad-arpaṇam
yat – cokolwiek; karoṣi – robisz; yat – cokolwiek; aśnāsi – spożywasz; yat – wszystko, co; juhoṣi – ofiarowujesz; dadāsi – oddajesz; yat – cokolwiek; yat – cokolwiek; tapasyasi – wyrzeczenia, które praktykujesz; kaunteya – O synu Kuntī; tat – to; kuruṣva – uczyń; mat – dla Mnie; arpaṇam – ofiarą.
Cokolwiek czynisz, spożywasz, składasz w ofierze i dajesz w darze, jak również wszelkie wyrzeczenia, które praktykujesz, powinny być, o synu Kuntī, ofiarą dla Mnie.
ZNACZENIE:
Każdy ma obowiązek uformować swe życie w taki sposób, aby w żadnych okolicznościach nie zapomnieć o Kṛṣṇie. Każdy musi pracować, aby utrzymać swoje ciało i duszę razem, i Kṛṣṇa daje tutaj wyraźne polecenie, że praca ta ma być ofiarą dla Niego. Każdy musi coś jeść, aby żyć; lecz należy przyjmować pozostałości pokarmu ofiarowanego Kṛṣṇie. Każdy cywilizowany człowiek musi wykonywać pewne rytuały religijne i dlatego Kṛṣṇa poleca: „Czyń to dla Mnie”. To nazywane jest arcana. Każdy ma skłonności do praktykowania dobroczynności; Kṛṣṇa mówi: „Daj to Mnie”, a to oznacza, że wszelkie nagromadzone oszczędności powinny być użyte dla wspomożenia świadomości Kṛṣṇy. W dzisiejszych czasach ludzie są skłonni do praktykowania medytacji, która w tym wieku nie jest praktycznym procesem, ale jeśli ktoś praktykuje medytację o Kṛṣṇie, intonując Hare Kṛṣṇa na koralach medytacyjnych, ten jest z pewnością największym yogīnem, jak dowodzi tego Szósty Rozdział Bhagavad-gīty.