TEKST 19
sa ghoṣo dhārtarāṣṭrāṇāṁ
hṛdayāni vyadārayat
nabhaś ca pṛthivīṁ caiva
tumulo ’bhyanunādayan
saḥ – ta; ghoṣaḥ – wibracja; dhārtarāṣṭrāṇām – synów Dhṛtarāṣṭry; hṛdayāni – serca; vyadārayat – zdruzgotały; nabhaḥ – niebo; ca – również; pṛthivīm – powierzchnia ziemi; ca – również; eva – z pewnością; tumulaḥ – hałaśliwy; abhyanunādayan – rozbrzmiewające.
A hałaśliwe dźwięki muszli napełniły wibracjami ziemię i niebo, i tumult ten zdruzgotał serca synów Dhṛtarāṣṭry.
ZNACZENIE:
Kiedy Bhīṣma i inni po stronie Duryodhany dęli w swoje muszle, nie było to bolesne dla serc Pāṇḍavów. Nie ma wzmianki o takich odczuciach. Natomiast werset ten oznajmia, że serca synów Dhṛtarāṣṭry zdruzgotane zostały dźwiękami dobiegającymi z oddziałów Pāṇḍavów. Stało się tak za przyczyną synów Pāṇḍu, którzy zaufali Panu Kṛṣṇie. Albowiem ten, kto przyjmuje schronienie w Najwyższym Panu, ten nie musi się obawiać niczego, nawet w środku największego niebezpieczeństwa.