TEKSTY 10-11
aneka-vaktra-nayanam
anekādbhuta-darśanam
aneka-divyābharaṇaṁ
divyānekodyatāyudham
divya-mālyāmbara-dharaṁ
divya-gandhānulepanam
sarvāścarya-mayaṁ devam
anantaṁ viśvato-mukham
aneka – różne; vaktra – usta; nayanam – oczy; aneka – różne; adbhuta – wspaniałe; darśanam – widoki; aneka – wiele; divya – boskie; ābharaṇam – ornamenty; divya – boskie; aneka – różne; udyata – podniesione; āyudham – bronie; divya – boskie; mālya – girlandy; ambara – szaty; dharam – nosząc; divya – boskie; gandha – wonności; anulepanam – namaszczone; sarva – wszystkich; āścarya-mayam – wspaniałe; devam – błyszczące; anantam – nieograniczone; viśvataḥ-mukham – wszechprzenikające.
I oto zobaczył Arjuna w tej kosmicznej postaci nieskończenie wiele ust i nieskończenie wiele oczu, nieskończenie wspaniałe widoki. Postać ta była udekorowana niebiańskimi ozdobami i dzierżyła wiele boskich, podniesionych broni. Przystrojona była boskimi szatami i girlandami, a ciało Jego było namaszczone boskimi wonnościami. Wszystko to było cudowne, pełne blasku, nieograniczone i wypełniało sobą bezkresną przestrzeń.
ZNACZENIE:
Kilkakrotne użycie słowa wiele w tych dwóch wersetach wskazuje na to, że Pan posiada nieograniczoną ilość rąk, ust, nóg i innych manifestacji, które ujrzał Arjuna. Manifestacje te były rozprzestrzenione w całym wszechświecie, lecz dzięki łasce Pana i Jego niepojętej mocy, Arjuna mógł zobaczyć je wszystkie z jednego miejsca.