TEKST 15
arjuna uvāca
paśyāmi devāṁs tava deva dehe
sarvāṁs tathā bhūta-viśeṣa-saṅghān
brahmāṇam īśaṁ kamalāsana-stham
ṛṣīṁś ca sarvān uragāṁś ca divyān
arjunaḥ uvāca – Arjuna rzekł; paśyāmi – widzę; devān – wszystkich półbogów; tava – Twoje; deva – O Panie; dehe – w ciele; sarvān – wszystkie; tathā – również; bhūta – żywe istoty; viśeṣa-saṅghān – specjalnie zgromadzeni; brahmāṇam – Pan Brahmā; īśam – Pan Śiva; kamala-āsana-stham – siedzący na kwiecie lotosu; ṛṣīn – wielcy mędrcy; ca – również; sarvān – wszystkie; uragān – węże; ca – również; divyān – boskie.
Arjuna rzekł: Mój drogi Panie Kṛṣṇo, widzę wszystkich półbogów zgromadzonych w Twym ciele i mnogość innych żywych istot. Widzę Pana Brahmę spoczywającego na lotosowym kwiecie, jak również Pana Śivę, wszystkich mędrców i boskie węże.
ZNACZENIE:
Arjuna widzi cały wszechświat; widzi zatem Brahmę, który jest pierwszą żywą istotą w tym wszechświecie, i boskiego węża, na którym w niższych rejonach wszechświata spoczywa Garbhodaka-śāyī Viṣṇu. To utworzone z wężów łoże nazywa się Vāsuki. Arjuna widzi wszystko, od usytuowanego w niższych rejonach wszechświata Garbhodaka-śāyī Viṣṇu aż do najwyższej części wszechświata, gdzie na lotosowej planecie rezyduje Pan Brahmā, pierwsza żywa istota tego wszechświata. To znaczy, że Arjuna mógł zobaczyć wszystko, od początku do końca, siedząc w jednym miejscu – w swoim powozie. Było to możliwe dzięki łasce Kṛṣṇy, Najwyższego Pana.