TEKST 14
tataḥ sa vismayāviṣṭo
hṛṣṭa-romā dhanañ-jayaḥ
praṇamya śirasā devaṁ
kṛtāñjalir abhāṣata
tataḥ – następnie; saḥ – on; vismaya-āviṣṭaḥ – przepełniony zdumieniem; hṛṣṭa-romā – z włosami na ciele zjeżonymi na skutek wielkiej ekstazy; dhanam-jaya – Arjuna; praṇamya – ofiarowując pokłony; śirasā – z głową; devam – do Najwyższej Osoby Boga; kṛta-añjaliḥ – ze złożonymi rękoma; abhāṣata – zaczął mówić.
Wtedy, oszołomiony i zdumiony, z włosami zjeżonymi na ciele, Arjuna skłonił głowę i zaczął się modlić ze złożonymi rękoma, ofiarowując Najwyższemu Panu wyrazy szacunku.
ZNACZENIE:
Po objawieniu boskiej wizji, natychmiast zmienił się związek pomiędzy Kṛṣṇą i Arjuną. Wcześniej związek pomiędzy nimi oparty był na przyjaźni, ale teraz – po objawieniu – Arjuna ofiarowuje Kṛṣṇie z wielkim szacunkiem swoje pokłony i ze złożonymi rękoma modli się do Niego. Chwali on kosmiczną formę. Teraz podstawą związku Arjuny z Kṛṣṇą staje się raczej głęboki podziw niż przyjaźń. Wielcy wielbiciele widzą Kṛṣṇę jako ocean wszelkich związków. Pisma święte wspominają o dwunastu rodzajach związków i wszystkie one obecne są w Kṛṣṇie. Jest powiedziane, że jest On oceanem wszelkich wzajemnych związków istniejących pomiędzy dwoma żywymi istotami, pomiędzy półbogami, czy między Najwyższym i Jego wielbicielami.
Arjuna, z natury bardzo spokojny i cichy, teraz zainspirowany związkiem podziwu, pogrążył się w ekstazie, od której zjeżyły mu się włosy, i ze złożonymi rękoma zaczął składać Najwyższemu Panu swoje pokłony. Nie był oczywiście przestraszony. Był pod wpływem wspaniałości Najwyższego Pana. Rezultatem tego było zdumienie; jego naturalna, pełna miłości przyjaźń została przesycona podziwem i dlatego zareagował w ten sposób.