TEKST 50
sañjaya uvāca
ity arjunaṁ vāsudevas tathoktvā
svakaṁ rūpaṁ darśayām āsa bhūyaḥ
āśvāsayām āsa ca bhītam enaṁ
bhūtvā punaḥ saumya-vapur mahātmā
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; iti – w ten sposób; arjunam – do Arjuny; vāsudevaḥ – Kṛṣṇa; tathā – w ten sposób; uktvā – mówiąc; svakam – Swoją własną; rūpam – forma; darśayām āsa – ukazał; bhūyaḥ – ponownie; āśvāsayām āsa – zachęcił; ca – również; bhītam – przepełniony bojaźnią; enam – jemu; bhūtvā – stając się; punaḥ – ponownie; saumya-vapuḥ – piękną postać; mahā-ātmā – potężny.
Sañjaya rzekł do Dhṛtarāṣṭry: Mówiąc w ten sposób do Arjuny, Najwyższa Osoba Boga, Kṛṣṇa, ukazał mu Swą prawdziwą czteroręką postać. A w końcu przybrał postać dwuręką, uspokajając w ten sposób przepełnionego bojaźnią Arjunę.
ZNACZENIE:
Przychodząc na świat jako syn Vasudevy i Devakī, Kṛṣṇa pojawił się najpierw przed rodzicami w postaci czterorękiej, jako Nārāyaṇa, ale na ich prośbę przemienił się w zwykłe dziecko. Podobnie, Kṛṣṇa zauważył, że Arjuna nie jest zainteresowany oglądaniem Jego czterorękiej postaci, ale na jego prośbę, ukazał mu się w takiej formie. Następnie zaś przyjął Swoją postać dwuręką. Ważne jest tutaj słowo saumya-vapuḥ. Saumya-vapuḥ jest bardzo piękną formą; znana jest ona jako forma najpiękniejsza. Kṛṣṇa będąc obecnym na tej Ziemi, już samą Swoją postacią przyciągał wszystkich ku Sobie. A ponieważ Kṛṣṇa jest nadzorującym wszechświat, rozproszył On bojaźń Arjuny, Swojego wielbiciela, ponownie ukazując mu Swoją przepiękną formę Kṛṣṇy. Zaś Brahma-saṁhitā (5.38) oznajmia, premāñjana-cchurita-bhakti-vilocanena: jedynie ta osoba może zobaczyć tę wspaniałą formę Śrī Kṛṣṇy, której oczy przesłonięte są mgłą miłości do Niego.