TEKST 52

ZNACZENIE:
 
W czterdziestym ósmym wersecie tego rozdziału Pan Kṛṣṇa ukrył Swoją kosmiczną formę i poinformował Arjunę, że formy tej nie mogą oglądać nawet osoby pełniące ofiary, pokuty itd. Teraz zostało użyte słowo su-durdarśam, wskazujące na to, że dwuręka postać Kṛṣṇy jest jeszcze bardziej tajemnicza. Formę kosmiczną można zobaczyć dzięki zabarwieniu swoich czynów pokutnych, studiów nad Vedami i filozoficznych spekulacji jedynie odrobiną służby oddania. Niekiedy może to być możliwe, ale koniecznym do tego warunkiem jest odrobina bhakti; zostało to już wcześniej wytłumaczone. Jednakże dwuręką postać Kṛṣṇy jest jeszcze trudniej zobaczyć niż Jego formę kosmiczną. Nie jest to łatwe nawet dla takich półbogów, jak Brahmā i Pan Śiva, mimo iż pragną ją oglądać. Mamy dowód w Śrīmad-Bhāgavatam, że kiedy był On w łonie Swojej matki Devakī, wszyscy półbogowie z planet niebiańskich przybyli, aby podziwiać cudowną postać Kṛṣṇy i ofiarowywali wspaniałe modlitwy Panu, mimo iż w tym czasie nie był On jeszcze dla nich widoczny. Czekali nawet na to, aby Go zobaczyć. Głupcy mogą wyśmiewać Go, myśląc, że jest On tylko zwykłą osobą i zamiast ofiarować szacunek Jemu, mogą ofiarować go bezosobowemu „czemuś” wewnątrz Niego, ale wszystko to jest nonsensem. W rzeczywistości wszyscy półbogowie, nawet tak potężni jak Brahmā i Śiva, pragną oglądać Kṛṣṇę w Jego dwurękiej formie.

Bhagavad-gītā (9.11) potwierdza również, avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: nie mogą Go zobaczyć osoby niemądre, które Go wyśmiewają. Ciało Kṛṣṇy, jak zapewnia Brahma-saṁhitā i Sam Kṛṣṇa w Bhagavad-gīcie, jest całkowicie duchowe, pełne szczęścia i wieczne. Jego ciało nigdy nie jest podobne ciału materialnemu. Dla niektórych studiujących Kṛṣṇę przez lekturę Bhagavad-gīty czy podobnych pism wedyjskich, pozostaje On nadal zagadką. Ci, którzy stosują metodę materialistyczną, uważają Kṛṣṇę za wielką osobowość historyczną i wielce uczonego filozofa, ale sądzą, że jest On zwykłym człowiekiem i pomimo całej Swojej potęgi zmuszony był przyjąć ciało materialne. Uważają oni, że Prawda Absolutna jest bezosobowa i sądzą, że od Swojej bezosobowej cechy przyjął On osobowość związaną z tą naturą materialną. Jest to materialistyczny pogląd na Najwyższego Pana. Inne usiłowania rozumienia Go są spekulacyjne. Ci, którzy poszukują wiedzy, również spekulują na temat Kṛṣṇy i uważają, że jest On zasadniczo mniej ważny od kosmicznej formy Najwyższego. Niektórzy zatem myślą, że forma kosmiczna ukazana Arjunie ważniejsza jest od Jego formy osobowej. Według nich osobowa forma Najwyższego jest tylko wyobrażeniem. Wierzą oni, że ostatecznie Prawda Absolutna nie jest osobą. Ale proces transcendentalny został opisany w Czwartym Rozdziale Bhagavad-gīty – należy słuchać o Kṛṣṇie od autorytetów. Taka jest prawdziwa metoda wedyjska i ci, którzy rzeczywiście stosują się do zasad wedyjskich, słuchają o Kṛṣṇie od autorytetów i przez powtarzanie usłyszanych wieści o Nim, Kṛṣṇa staje się im drogi. Jak mówiliśmy już o tym kilkakrotnie, Kṛṣṇa okryty jest Swoją energią yoga-māyą. Nie każdy może Go ujrzeć i nie każdemu może zostać On objawiony. Oglądać Go mogą tylko ci, którym On Sam się objawia. Potwierdza to literatura wedyjska: naprawdę zrozumieć Prawdę Absolutną mogą jedynie dusze podporządkowane Panu. Transcendentaliści, dzięki świadomości Kṛṣṇy i pełnieniu służby oddania, mogą otworzyć swoje duchowe oczy i zobaczyć Kṛṣṇę przez objawienie. Takiego objawienia nie mogą dostąpić nawet półbogowie. Zatem nawet półbogom jest bardzo trudno zrozumieć Kṛṣṇę i zaawansowani półbogowie zawsze z nadzieją oczekują chwili, kiedy będą mogli oglądać Go w Jego dwurękiej postaci. Wniosek więc jest taki: niewątpliwie bardzo trudno jest zobaczyć kosmiczną formę Kṛṣṇy i nie jest to możliwe dla każdego, ale jeszcze trudniej jest poznać Jego osobową postać jako Śyāmasundarę.