TEKST 8
śarīraṁ yad avāpnoti
yac cāpy utkrāmatīśvaraḥ
gṛhītvaitāni saṁyāti
vāyur gandhān ivāśayāt
śarīram – ciało; yat – jak; avāpnoti – otrzymuje; yat – jak; ca api – również; utkrāmati – porzuca; īśvaraḥ – pan ciała; gṛhītvā – zabierając; etāni – wszystkie te; saṁyāti – odchodzi; vāyuḥ – powietrze; gandhān – zapachy; iva – jak; āśayāt – z ich źródła.
Będąc w tym materialnym świecie, żywa istota przenosi swoje różne koncepcje życia z jednego ciała do drugiego, tak jak powietrze przenosi zapachy. Wskutek tego przyjmuje jeden rodzaj ciała, aby ponownie porzucić je i przyjąć następne.
ZNACZENIE:
Żywa istota opisana została tutaj jako īśvara, kontroler swego własnego ciała. Jeśli chce, może ona zmienić swoje ciało na ciało wyższego rzędu albo też cofnąć się w niższe gatunki. Ma tutaj niewielką niezależność. Zmiany, jakim podlega jej ciało, zależą od niej. Świadomość, którą wytworzyła w tym życiu, przeniesie w chwili śmierci do innego ciała. Jeśli uczyniła swoją świadomość podobną świadomości psów i kotów, z pewnością otrzyma ciało psa albo kota. Jeśli skupiła swoją świadomość na cechach boskich, przyjmie ciało półboga. A jeśli jest świadoma Kṛṣṇy, zostanie przeniesiona do świata duchowego, na Kṛṣṇalokę, gdzie będzie obcowała z Kṛṣṇą. Fałszywym jest stwierdzenie, że po unicestwieniu ciała, wszystko się kończy. Indywidualna dusza wędruje poprzez różne typy ciał, a jej obecne ciało i czyny są podstawą jej ciała następnego. Otrzymujemy różne ciała odpowiednio do naszej karmy i musimy opuścić te ciała we właściwym czasie. Jest powiedziane tutaj, że ciało subtelne, które przenosi koncepcję ciała następnego, rozwija to inne ciało w przyszłym życiu. Ten proces wędrówki z jednego ciała do innego i walka podczas przebywania w danym ciele jest nazywana karṣati, czyli walką o egzystencję.