TEKST 19
tān ahaṁ dviṣataḥ krūrān
saṁsāreṣu narādhamān
kṣipāmy ajasram aśubhān
āsurīṣv eva yoniṣu
tān – ci; aham – Ja; dviṣataḥ – zazdrosny; krūrān – szkodliwy; saṁsāreṣu – w ocean egzystencji materialnej; nara-adhamān – najniżsi spośród rodzaju ludzkiego; kṣipāmi – umieszczam; ajasram – na zawsze; aśubhān – niepomyślny; āsurīṣu – demoniczny; eva – na pewno; yoniṣu – w łonach.
Takie zazdrosne i szkodliwe, najniższe spośród rodzaju ludzkiego osoby, ciskane są przeze Mnie w ocean egzystencji materialnej, pomiędzy różne demoniczne gatunki zycia.
ZNACZENIE:
Werset ten wyraźnie oznajmia, że umieszczenie jakiejś określonej duszy w określonym ciele jest przywilejem najwyższej woli. Demoniczna osoba może nie uznawać supremacji Pana i prawdą jest, że może działać według własnego „widzimisię”, ale następne jej życie będzie zależało od decyzji Najwyższej Osoby Boga, nie jej własnej. W Śrīmad-Bhāgavatam, Trzecim Canto powiedziane jest, że indywidualna dusza po śmierci jest umieszczona w łonie matki, gdzie otrzymuje określony typ ciała, pod kontrolą wyższej siły. Dlatego spotykamy tak wiele gatunków życia w materialnym świecie – zwierzęta, insekty, ludzie itd. Wszystkim tym kieruje wyższa siła. Nie dzieje się to przypadkowo. Jeśli chodzi o osoby demoniczne, to wyraźnie zostało powiedziane, że ciągle umieszczane są one w łonach demonów i wskutek tego nie przestają być zazdrosnymi, najniższymi spośród rodzaju ludzkiego. Takie demoniczne gatunki życia zawsze są pełne pożądania, zawsze są gwałtowne, nienawistne i nieczyste. Do demonicznych gatunków życia zaliczani są różnego rodzaju myśliwi leśni.