TEKST 22
etair vimuktaḥ kaunteya
tamo-dvārais tribhir naraḥ
ācaraty ātmanaḥ śreyas
tato yāti parāṁ gatim
etaiḥ – od tych; vimuktaḥ – uwolniwszy się; kaunteya – O synu Kuntī; tamaḥ-dvāraiḥ – bram ignorancji; tribhiḥ – trzech rodzajów; naraḥ – osoba; ācarati – spełnia; ātmanaḥ – dla duszy; śreyaḥ – błogosławieństwo; tataḥ – wskutek tego; yāti – udaje się; parām – do najwyższego; gatim – przeznaczenia.
Kto przed tymi trzema bramami piekła uratować się zdołał, ten, o synu Kuntī, spełnia czyny prowadzące do samorealizacji i w ten sposób stopniowo osiąga najwyższe przeznaczenie.
ZNACZENIE:
Należy być bardzo ostrożnym wobec tych trzech wrogów ludzkiego życia: pożądania, złości i chciwości. Im bardziej ktoś jest od nich wolny, tym bardziej czyste jest jego życie. Wtedy może przestrzegać zasad i instrukcji literatury wedyjskiej. Przestrzegając zasad obowiązujących ludzkie istoty, powoli wznosi się on do platformy realizacji duchowej. Jeśli ktoś jest na tyle szczęśliwy, że przez taką praktykę wzniesie się do świadomości Kṛṣṇy, wtedy jego sukces jest pewny. Literatura wedyjska opisuje skutki działania i sposoby działania mające umożliwić nam osiągnięcie stanu czystości. Cała metoda polega na uwolnieniu się od pożądania, chciwości i gniewu. Poprzez kultywowanie wiedzy tego procesu można wznieść się do najwyższej pozycji w samorealizacji. Ta samorealizacja staje się doskonała w służbie oddania, która jest dla uwarunkowanej duszy gwarancją wyzwolenia. Dlatego, zgodnie z systemem wedyjskim, ustanowione zostały cztery porządki życia duchowego i społecznego, nazywane systemem kastowym i systemem porządku duchowego. Są różne prawa i reguły dla różnych kast, czyli grup społecznych, i jeśli ktoś może ich przestrzegać, automatycznie wzniesie się do najwyższej platformy realizacji duchowej. Wtedy bez wątpienia osiągnie wyzwolenie.