TEKST 64
rāga-dveṣa-vimuktais tu
viṣayān indriyaiś caran
ātma-vaśyair vidheyātmā
prasādam adhigacchati
rāga – przywiązanie; dveṣa – i brak przywiązania; vimuktaiḥ – przez tego, kto uwolnił się od takich rzeczy; tu – ale; viṣayān – przedmioty zmysłów; indriyaiḥ – przez zmysły; caran – działając na; ātma-vaśyaiḥ – opanowany; vidheya-ātmā – ten, kto przestrzega regulujących zasad wolności; prasādam – miłosierdzie Pana; adhigacchati – osiąga.
Jednak osoba wolna od przywiązania i niechęci, która – poprzez przestrzeganie ustalonych zasad wolności – potrafi kontrolować swoje zmysły, może osiągnąć całkowitą łaskę Pana.
ZNACZENIE:
Zostało to już wytłumaczone, że ktoś może pozornie kontrolować swoje zmysły, poprzez jakiś sztuczny proces, ale dopóki zmysły nie zostaną zaangażowane w transcendentalną służbę dla Pana, zawsze będzie istniała możliwość upadku. Natomiast osoba w pełni świadoma Kṛṣṇy może pozornie znajdować się na planie zmysłowym, jednak – dzięki swojej świadomości Kṛṣṇy – nie jest ona przywiązana do czynności zmysłowych. Osoba świadoma Kṛṣṇy zainteresowana jest jedynie zadowalaniem Kṛṣṇy i niczym innym. Jest ona zatem transcendentalna zarówno wobec przywiązań, jak i awersji. Jeśli Kṛṣṇa życzy sobie tego, Jego wielbiciel może zrobić wszystko, czego zazwyczaj nie pragnie on czynić, a jeśli Kṛṣṇa nie chce, nie uczyni on tego, co zwykł czynić dla swojego własnego zadowolenia. Dlatego zarówno działanie, jak i niedziałanie podlega Jego kontroli, jako że działa on tylko pod kierunkiem Kṛṣṇy. Ta świadomość jest bezprzyczynową łaską Pana, którą Jego wielbiciel może osiągnąć pomimo swojego przywiązania do platformy zmysłowej.