TEKST 71
vihāya kāmān yaḥ sarvān
pumāṁś carati niḥspṛhaḥ
nirmamo nirahaṅkāraḥ
sa śāntim adhigacchati
vihāya – porzuciwszy; kāmān – materialne pragnienia zadowalania zmysłów; yaḥ – kto; sarvān – wszystkie; pumān – osoba; carati – żyje; niḥspṛhaḥ – pozbawiona pragnień; nirmamaḥ – bez poczucia własności; nirahaṅkāraḥ – wolny od fałszywego ego; saḥ – on; śāntim – doskonały spokój; adhigacchati – osiąga.
Kto wyzbył się wszelkich pragnień zadowalania zmysłów, i którego życie wolne jest od pragnień, kto uwolnił się od poczucia własności oraz od fałszywego ego – ten jedynie może osiągnąć prawdziwy spokój.
ZNACZENIE:
Być wolnym od pożądań, to znaczy nie pragnąć niczego dla zadowalania zmysłów. Innymi słowy, pragnienie, by stać się świadomym Kṛṣṇy, jest właściwie brakiem pragnień. Doskonałym stanem świadomości Kṛṣṇy jest zrozumienie swojej rzeczywistej pozycji jako wiecznego sługi Kṛṣṇy, bez błędnego utożsamiania się z tym ciałem materialnym oraz bez fałszywego uważania siebie za właściciela czegokolwiek w tym świecie. Kto osiągnął ten stan doskonałości, ten wie, że ponieważ właścicielem wszystkiego jest Kṛṣṇa, wszystko powinno być użyte dla Jego zadowolenia. Arjuna nie chciał walczyć dla swojej własnej satysfakcji, ale kiedy stał się w pełni świadomym Kṛṣṇy, walczył dlatego, że Kṛṣṇa chciał, aby walczył. Nie chciał walczyć dla siebie, ale ten sam Arjuna walczył dla Kṛṣṇy najlepiej jak potrafił. Prawdziwą wolnością od pragnień jest pragnienie zadowolenia Kṛṣṇy, a nie sztuczne usiłowanie wyzbycia się pragnień. Żywa istota nie może wyzbyć się pragnień ani uczuć, ale musi ona zmienić jakość tych pragnień. Osoba wolna od pragnień materialnych niewątpliwie wie, że wszystko należy do Kṛṣṇy (īśāvāsyam idaṁ sarvam), i dlatego nie uważa siebie błędnie za właściciela czegokolwiek. Ta wiedza transcendentalna oparta jest na realizacji duchowej – mianowicie doskonałym rozumieniu, że każda żywa istota jest w swojej tożsamości duchowej wieczną cząstką Kṛṣṇy. Zatem nigdy wieczna pozycja żywej istoty nie dorównuje pozycji Kṛṣṇy ani też jej nie przewyższa. Takie zrozumienie, czyli świadomość Kṛṣṇy, jest podstawową zasadą prawdziwego spokoju.