TEKST 10
saha-yajñāḥ prajāḥ sṛṣṭvā
purovāca prajāpatiḥ
anena prasaviṣyadhvam
eṣa vo ’stv iṣṭa-kāma-dhuk
saha – razem z; yajñāḥ – ofiary; prajāḥ – pokolenia; sṛṣṭvā – stwarzając; purā – dawno temu; uvāca – powiedział; prajā-patiḥ – Pan stworzenia; anena – przez to; prasaviṣyadhvam – niech się wam coraz lepiej powodzi; eṣaḥ – to; vaḥ – wasze; astu – niech tak będzie; iṣṭa – wszystkiego, czego pożądacie; kāma-dhuk – obdarowujący.
Na początku stworzenia Pan wszystkich istot wysłał generacje ludzi i półbogów, wraz z ofiarami dla Viṣṇu, i pobłogosławił ich mówiąc: „Bądźcie szczęśliwi poprzez tę yajñę [ofiarę], albowiem spełniając ją, otrzymacie wszystko co konieczne jest do pomyślnego życia i osiągnięcia wyzwolenia”.
ZNACZENIE:
Stworzenie świata materialnego przez Pana wszystkich istot (Viṣṇu) jest szansą daną uwarunkowanym duszom, aby mogły powrócić do domu – z powrotem do Boga. Wszystkie żywe istoty wewnątrz tego materialnego stworzenia uwarunkowane są przez naturę materialną, a powodem tego jest zapomnienie o związku z Viṣṇu, czyli Kṛṣṇą, Najwyższą Osobą Boga. Zasady wedyjskie, jak oznajmia to Bhagavad-gītā, mają pomóc nam w poznaniu tego wiecznego związku: vedaiś ca sarvair aham eva vedyaḥ. Pan mówi, że celem Ved jest poznanie Jego. Hymny wedyjskie oznajmiają: patiṁ viśvasyātmeśvaram. Zatem Panem żywych istot jest Najwyższa Osoba Boga, Viṣṇu. Również w Śrīmad-Bhāgavatam (2.4.20) Śrīla Śukadeva Gosvāmī określa Pana jako pati pod wieloma względami:
śriyaḥ patir yajña-patiḥ prajā-patir
dhiyāṁ patir loka-patir dharā-patiḥ
patir gatiś cāndhaka-vṛṣṇi-sātvatāṁ
prasīdatāṁ me bhagavān satāṁ patiḥ
Tym prajā-pati jest Pan Viṣṇu i to On jest Panem wszystkich żywych stworzeń, wszystkich światów i wszelkiego piękna. On jest obrońcą każdego. Pan stworzył ten materialny świat dla uwarunkowanych dusz, aby dać im możliwość nauczenia się jak pełnić yajñe (ofiary) dla zadowolenia Viṣṇu. To spełnianie yajñi jest konieczne po to, by mogły żyć tutaj wygodnie i bez trosk, a następnie po utracie tego ciała materialnego, mogły wejść do królestwa Boga. Jest to cały plan dla uwarunkowanej duszy. Przez spełnianie yajñi, uwarunkowana dusza staje się stopniowo świadoma Kṛṣṇy i święta pod każdym względem. Dla tego wieku Kali święte pisma wedyjskie polecają saṅkīrtana-yajñę (intonowanie świętych imion Boga). Ten transcendentalny system został zapoczątkowany przez Pana Caitanyę w celu wyzwolenia wszystkich ludzi w tym wieku. Saṅkīrtana-yajña i świadomość Kṛṣṇy dobrze łączą się ze sobą. Pan Kṛṣṇa pod postacią Swojego wielbiciela (jako Pan Caitanya), wspomniany jest w Śrīmad-Bhāgavatam (11.5.32) w następujący sposób, ze szczególnym nawiązaniem do saṅkīrtana-yajñi:
kṛṣṇa-varṇaṁ tviṣākṛṣṇaṁ
sāṅgopāṅgāstra-pārṣadam
yajñaiḥ saṅkīrtana-prāyair
yajanti hi su-medhasaḥ
„W tym wieku Kali, ludzie obdarzeni dostateczną inteligencją będą wielbić Pana, otoczonego Jego towarzyszami, przez pełnienie saṅkīrtana-yajñi.” Inne yajñe polecane przez literaturę wedyjską nie są łatwe do spełnienia w tym wieku Kali, natomiast saṅkīrtana-yajña jest łatwa i najdoskonalsza do wszystkich celów, jak przekonuje o tym również Bhagavad-gītā (9.14).