TEKST 27
prakṛteḥ kriyamāṇāni
guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ
ahaṅkāra-vimūḍhātmā
kartāham iti manyate
prakṛteḥ – materialnej natury; kriyamāṇāni – uczyniony; guṇaiḥ – przez guṇy (siły natury materialnej); karmāṇi – czynności; sarvaśaḥ – wszelkie rodzaje; ahaṅkāra-vimūḍha – oszołomiona przez fałszywe ego; ātmā – dusza; kartā – sprawca; aham – ja; iti – w ten sposób; manyate – myśli on.
Zdezorientowana dusza, znajdująca się pod wpływem fałszywego ego, siebie uważa za sprawcę czynów, które w rzeczywistości spełniane są przez trzy siły materialnej natury.
ZNACZENIE:
Może wydawać się, że dwie osoby wykonujące tę samą pracę – jedna posiadająca świadomość Kṛṣṇy i druga uwikłana w świadomość materialną – działają na tej samej platformie. Jest jednak kolosalna różnica w ich indywidualnych pozycjach. Osoba w świadomości materialnej i zwiedziona przez fałszywe ego jest przekonana, że to ona jest sprawcą wszystkiego. Nie wie ona, że ten mechanizm, jakim jest ciało, wytwarzany jest przez naturę materialną, działającą pod nadzorem Najwyższego Pana. Materialista nie posiada wiedzy o tym, że jego ostatecznym kontrolerem jest Kṛṣṇa. Osoba zwiedziona przez fałszywe ego przypisuje sobie zasługę za to, że jest niezależna w każdym działaniu, i to jest oznaką jej niewiedzy. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że jej „wulgarne” i „subtelne” ciało zostało stworzone przez naturę materialną pod nadzorem Najwyższej Osoby Boga, i dlatego jej mentalne i cielesne czynności powinny zostać zaangażowane w służbę dla Kṛṣṇy – w świadomości Kṛṣṇy. Człowiek nie posiadający wiedzy zapomina, że Najwyższa Osoba Boga znany jest jako Hṛṣīkeśa, czyli Pan zmysłów ciała materialnego. Z powodu swojego długotrwałego i niewłaściwego angażowania zmysłów w zadowalanie zmysłów, został on zwiedziony przez fałszywe ego i wskutek tego zapomniał o swoim wiecznym związku z Kṛṣṇą.