TEKST 11
ye yathā māṁ prapadyante
tāṁs tathaiva bhajāmy aham
mama vartmānuvartante
manuṣyāḥ pārtha sarvaśaḥ
ye – wszyscy, którzy; yathā – tak; mām – Mnie; prapadyante – podporządkowują się; tān – ich; tathā – tak; eva – z pewnością; bhajāmi – nagradzam; aham – Ja; mama – Moja; vartma – ścieżka; anuvartante – podążają; manuṣyāḥ – wszyscy ludzie; pārtha – O synu Pṛthy; sarvaśaḥ – pod każdym względem.
Każdego z nich – kiedy podporządkowuje się Mnie – nagradzam odpowiednio. Każdy podąża Moją ścieżką pod każdym względem, o synu Pṛthy.
ZNACZENIE:
Każdy poszukuje Kṛṣṇy w różnych aspektach Jego manifestacji. Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba Boga jest częściowo realizowany w Swoim bezosobowym blasku brahma-jyoti i jako wszechprzenikająca Dusza Najwyższa, zamieszkująca wewnątrz wszystkiego – nie wyłączając cząstek atomów. W pełni zrealizować Kṛṣṇę mogą jednak tylko Jego czyści wielbiciele. Zatem Kṛṣṇa jest przedmiotem realizacji dla każdego, i w ten sposób każdy jest usatysfakcjonowany odpowiednio do swego pragnienia posiadania Go. Również w świecie transcendentalnym Kṛṣṇa odwzajemnia się Swoim czystym wielbicielom w związkach transcendentalnych w taki sposób, jak oni tego pragną. Ktoś może pragnąć Kṛṣṇy jako Najwyższego Pana, ktoś inny jako Swojego przyjaciela, ktoś jako syna, a jeszcze ktoś jako kochanka. Kṛṣṇa nagradza Swoich wielbicieli jednakowo, według różnego natężenia ich miłości do Niego. To samo odwzajemnienie uczuć pomiędzy Panem a Jego różnego rodzaju wielbicielami istnieje również w świecie materialnym. Czyści wielbiciele obcują z Osobą Pana zarówno tutaj, jak i w Jego transcendentalnej siedzibie, służąc Mu i czerpiąc z tej służby miłości transcendentalną radość. Jeśli chodzi o impersonalistów, którzy chcą popełnić duchowe samobójstwo – niszcząc indywidualną egzystencję żywej istoty – Kṛṣṇa pomaga im również, przyjmując ich w Swój promienny olśniewający blask. Tacy impersonaliści nie chcą zaakceptować wiecznej i pełnej szczęścia Osoby Boga. Wskutek zniszczenia swojej indywidualności nie mogą oni rozkoszować się szczęściem pochodzącym z transcendentalnej służby dla Osoby Boga. Niektórzy z nich, ci którzy nie są mocno usytuowani nawet w egzystencji bezosobowej, powracają na płaszczyznę materialną, aby tutaj spełnić swoje uśpione pragnienie działania. Nie zostają oni promowani na planety duchowe, ale otrzymują ponowną szansę życia na planetach materialnych. Tych, którzy pracują dla zysków, Pan, jako yajñeśvara, nagradza upragnionymi efektami ich określonych obowiązków; a yoginów ubiegających się o siły mistyczne, obdarza takimi siłami. Innymi słowy, sukces każdego zależy jedynie od Jego łaski, a różne procesy duchowe są jedynie różnymi stopniami sukcesu na tej samej ścieżce. Dopóki jednak nie osiągnie się najwyższej doskonałości w świadomości Kṛṣṇy, wszelkie wysiłki pozostają niedoskonałymi, tak jak oznajmia to Śrīmad-Bhāgavatam (2.3.10):
akāmaḥ sarva-kāmo vā
mokṣa-kāma udāra-dhīḥ
tīvreṇa bhakti-yogena
yajeta puruṣaṁ param
„Bez względu na to, czy ktoś wolny jest od wszelkich pragnień [w przypadku wielbicieli], czy pragnie wszelkich korzyści albo ubiega się o wyzwolenie, powinien on z całych sił starać się czcić Najwyższą Osobę Boga, aby osiągnąć całkowitą doskonałość kulminującą w świadomości Kṛṣṇy.