TEKST 12

ZNACZENIE:
 
Istnieje wielkie nieporozumienie jeśli chodzi o bogów i półbogów tego materialnego świata, i ludzie o mniejszej inteligencji (chociaż uchodzący za wielkich uczonych) uważają półbogów za różne formy Najwyższego Pana. W rzeczywistości półbogowie nie są różnymi formami Pana, lecz Jego różnymi częściami. Bóg jest jeden, ale Jego cząstki są liczne. Vedy oznajmiają: nityo nityānām – jest jeden Bóg. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ. Jest jeden najwyższy Bóg – Kṛṣṇa, a półbogowie zostali wyposażeni w moce pozwalające im zarządzać tym światem materialnym. Wszyscy półbogowie są żywymi istotami (nityānām) wyposażonymi w różnym stopniu w moce materialne. Nie mogą oni równać się Najwyższemu Bogu – Nārāyaṇowi, Viṣṇu, czyli Kṛṣṇie. Każdy kto uważa, że Bóg i półbogowie znajdują się na tym samym poziomie, nazywany jest ateistą, czyli pāṣaṇḍī. Nawet tak wielcy półbogowie jak Brahma i Śiva nie mogą być porównywani z Najwyższym Panem. W rzeczywistości Pan wielbiony jest przez takich półbogów, jak Brahma i Śiva (śiva-viriñci-nutam). Jest wielu przywódców społecznych, których niemądrzy ludzie wielbią z powodu błędnego pojmowania zoomorfizmu i antropomorfizmu. Iha devatāḥ oznacza jakiegoś potężnego człowieka albo półboga tego materialnego świata. Ale Nārāyaṇa, Viṣṇu, czyli Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba, nie należy do tego świata. Jest On ponad nim, czyli jest transcendentalny w stosunku do tego materialnego stworzenia. Nawet Śrīpāda Śaṅkarācārya, przywódca impersonalistów, jest zdania, że Nārāyaṇa, czyli Kṛṣṇa, znajduje się poza tym materialnym stworzeniem. Jednakże niemądrzy ludzie (hṛta-jñāna) wielbią półbogów, ponieważ pragną natychmiastowych korzyści. Osiągają je, ale nie wiedzą, że korzyści w ten sposób zdobyte są przemijające i są przeznaczone dla ludzi mniej inteligentnych. Osoba inteligentna jest świadoma Kṛṣṇy i nie ma potrzeby czczenia miernych półbogów dla jakiejś natychmiastowej, krótkotrwałej korzyści. Półbogowie tego świata materialnego, jak również ich czciciele, znikną wraz z unicestwieniem tego materialnego stworzenia. Dary półbogów są materialne i przemijające. Zarówno światy materialne, jak i ich mieszkańcy, razem z półbogami i ich czcicielami, są bańkami w oceanie kosmicznym. W tym świecie jednakże ludzkie społeczeństwo szaleje za takimi przemijającymi rzeczami jak materialne bogactwa, czyli posiadanie ziemi, rodziny i przedmiotów dających zadowolenie zmysłom. Aby te rzeczy osiągnąć, oddają cześć półbogom albo potężnym jednostkom w społeczeństwie ludzkim. Jeśli ktoś otrzymuje stanowisko ministra w rządzie, dzięki wielbieniu jakiegoś przywódcy politycznego, uważa on, że otrzymał wielkie dobrodziejstwo. Dlatego wszyscy oni płaszczą się przed tzw. przywódcami albo „grubymi rybami” w celu otrzymania przemijających korzyści, i rzeczywiście osiągają te rzeczy. Tacy niemądrzy ludzie nie są zainteresowani świadomością Kṛṣṇy dla trwałego rozwiązania trudów egzystencji materialnej. Wszyscy oni uganiają się za uciechami zmysłowymi, i aby to sobie chociaż trochę ułatwić, przywiązani są do czczenia potężnych żywych istot, znanych jako półbogowie. Werset ten wskazuje na to, że ludzie rzadko interesują się świadomością Kṛṣṇy. Są raczej zainteresowani uciechami materialnymi, i z tego powodu wielbią pewne potężne żywe istoty.