TEKST 22
yadṛcchā-lābha-santuṣṭo
dvandvātīto vimatsaraḥ
samaḥ siddhāv asiddhau ca
kṛtvāpi na nibadhyate
yadṛcchā – spontanicznie; lābha – z zysku; santuṣṭaḥ – zadowolony; dvandva – dualizm; atītaḥ – pokonał; vimatsaraḥ – wolny od zazdrości; samaḥ – wytrwały; siddhau – w skucesie; asiddhau – w niepowodzeniu; ca – również; kṛtvā – czyniąc; api – chociaż; na – nigdy; nibadhyate – jest poruszony.
Kto zadowala się tym, co przychodzi spontanicznie, kto uwolnił się od dualizmów i zazdrości, kto pozostaje niewzruszony zarówno w szczęściu, jak i niepowodzeniu, ten nigdy nie uwikła się, chociaż czyn pełni.
ZNACZENIE:
Osoba świadoma Kṛṣṇy nie wkłada dużo wysiłku nawet w utrzymanie tego ciała. Zadowala się tym, co przychodzi samo. Nigdy nie pożycza ona ani nie żebrze, ale pracuje sumiennie, tak jak ją na to stać, i zadowala się tym, co osiąga poprzez swoją uczciwą pracę. Jest ona zatem niezależna w utrzymaniu siebie. Nie pozwala na to, aby czyjakolwiek służba przeszkadzała w jej służbie w świadomości Kṛṣṇy. Jednakże, aby służyć Panu, może ona uczestniczyć w każdego rodzaju pracy, pozostając niewzruszoną wobec dualizmów tego świata materialnego. Takie dualizmy odczuwane są na przykład podczas upałów i chłodu czy w szczęściu i nieszczęściu. Osoba świadoma Kṛṣṇy jest ponad tymi dualizmami, gdyż dla zadowolenia Kṛṣṇy nie waha się działać w jakikolwiek sposób. Dlatego pozostaje niewzruszona zarówno wobec szczęścia, jak i nieszczęścia. Symptomy takie charakterystyczne są dla osób posiadających doskonałą wiedzę transcendentalną.