TEKST 35
yaj jñātvā na punar moham
evaṁ yāsyasi pāṇḍava
yena bhūtāny aśeṣāṇi
drakṣyasy ātmany atho mayi
yat – co; jñātvā – wiedząc; na – nigdy; punaḥ – znowu; moham – złudzeniu; evam – w ten sposób; yāsyasi – pójdziesz; pāṇḍava – O synu Pāṇḍu; yena – przez które; bhūtāni – żywe istoty; aśeṣāṇi – wszystkie; drakṣyasi – zobaczysz; ātmani – w Duszy Najwyższej; atha u – czyli innymi słowy; mayi – we Mnie.
A kiedy zdobędziesz prawdziwą wiedzę od duszy samozrealizowanej, nigdy ponownie nie ulegniesz złudzeniu, gdyż dzięki tej wiedzy zrozumiesz, że wszystkie żywe istoty są jedynie częścią Najwyższego, czyli – innymi słowy – należą do Mnie.
ZNACZENIE:
Kto otrzymał wiedzę od duszy samozrealizowanej, czyli osoby, która zna prawdziwą postać rzeczy, ten wie, że wszystkie żywe istoty są cząstkami Najwyższej Osoby Boga, Pana Śrī Kṛṣṇy. Złudzenie egzystencji oddzielnej od Kṛṣṇy nazywane jest māyą (mā – nie, yā – to). Niektórzy myślą, że nie mamy nic wspólnego z Kṛṣṇą, że Kṛṣṇa jest tylko wielką osobistością historyczną. Absolutem zaś jest bezosobowy Brahman. W rzeczywistości, jak informuje o tym Bhagavad-gītā, bezosobowy Brahman jest osobistym blaskiem Kṛṣṇy, Najwyższej Osoby Boga, przyczyny wszystkiego. Brahma-saṁhitā wyraźnie oznajmia, że Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga, przyczyną wszystkich przyczyn. Nawet miliony inkarnacji są jedynie Jego różnymi ekspansjami. Ekspansjami Kṛṣṇy są również żywe istoty. Filozofowie Māyāvādī błędnie myślą, że Kṛṣṇa traci Swą oddzielną egzystencję w wielu Swoich ekspansjach. Myśl taka jest z natury materialna. W tym materialnym świecie zdobyliśmy doświadczenie, iż rzecz, która została rozdzielona na części, traci swoją pierwotną tożsamość. Filozofowie Māyāvādī nie potrafią zrozumieć tego, że Absolut oznacza, że jeden plus jeden równa się jeden, i jeden minus jeden również wynosi jeden. Tak jest bowiem w przypadku świata absolutnego.
Z braku dostatecznej wiedzy o nauce absolutu jesteśmy teraz w złudzeniu i myślimy, iż jesteśmy oddzieleni od Kṛṣṇy. Chociaż jesteśmy oddzielnymi cząstkami Kṛṣṇy, to jednak nie jesteśmy różni od Niego. Różnice cielesne pomiędzy żywymi istotami są māyą, czyli nie są czymś rzeczywistym. Zadaniem nas wszystkich jest zadowalanie Kṛṣṇy. Jedynie z powodu māyi Arjuna myślał, że okresowy, cielesny związek z krewnymi był czymś ważniejszym od jego wiecznego, duchowego związku z Kṛṣṇą. Cała nauka Gīty zmierza do tego wniosku, że żywa istota, jako Jego wieczny sługa, nigdy nie może zostać oddzielona od Kṛṣṇy, a jej wrażenie bycia tożsamością samodzielną, nie związaną z Kṛṣṇą, nazywane jest māyą. Żywe istoty jako oddzielone cząstki Najwyższego, mają pewien cel do spełnienia. Zapomniawszy o tym celu, od czasów niepamiętnych przebywają w różnego rodzaju ciałach: jako ludzie, zwierzęta, półbogowie itd. Przyczyną tych różnic cielesnych jest zapomnienie o transcendentalnej służbie dla Pana. Kto jednak angażuje się w taką służbę poprzez świadomość Kṛṣṇy, ten od razu zostaje od tego złudzenia uwolniony. Czystą wiedzę można otrzymać jedynie od bona fide mistrza duchowego i w ten sposób uchronić się przed złudzeniem, że żywa istota jest równa Kṛṣṇie. Doskonała wiedza oznajmia, że Dusza Najwyższa (Kṛṣṇa) jest najwyższym schronieniem dla wszystkich żywych istot, a porzucając to schronienie, żywe istoty – pod wpływem energii materialnej – ulegają złudzeniu, odnosząc wrażenie, iż posiadają oddzielną tożsamość. Wskutek tego – w różnym stopniu utożsamiając się z materią – zapominają o Kṛṣṇie. Kiedy jednak takie ulegające złudzeniu żywe istoty osiągają świadomość Kṛṣṇy, oznacza to, że znajdują się na ścieżce do wyzwolenia. Potwierdza to Bhāgavatam (2.10.6): muktir hitvānyathā-rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ. Wyzwolenie jest równoznaczne z osiągnięciem swojej konstytucjonalnej pozycji wiecznego sługi Kṛṣṇy (świadomość Kṛṣṇy).