TEKST 10
yogī yuñjīta satatam
ātmānaṁ rahasi sthitaḥ
ekākī yata-cittātmā
nirāśīr aparigrahaḥ
yogī – transcendentalista; yuñjīta – musi koncentrować się w świadomości Kṛṣṇy; satatam – bezustannie; ātmānam – siebie (przez ciało, umysł i duszę); rahasi – w odludnym miejscu; sthitaḥ – będąc tak usytuowanym; ekākī – sam; yata-citta-ātmā – zawsze uważny w swoim umyśle; nirāśīḥ – nie będąc zainteresowanym niczym innym; aparigrahaḥ – wolny od uczucia posiadania.
Transcendentalista powinien zawsze angażować swoje ciało, umysł i jaźń w związek z Najwyższym. Powinien żyć samotnie w odludnym miejscu, zawsze uważnie kontrolując umysł. Wolny powinien być od pragnień i poczucia własności.
ZNACZENIE:
Kṛṣṇa realizowany jest w różnych etapach jako Brahman, Paramātmā i Najwyższa Osoba Boga. Świadomość Kṛṣṇy oznacza, mówiąc zwięźle, bezustanne zaangażowanie w transcendentalną służbę miłości dla Pana. Ci, którzy są przywiązani do bezosobowego Brahmana albo zlokalizowanej Duszy Najwyższej, również są częściowo świadomi Kṛṣṇy, gdyż bezosobowy Brahman jest duchowym blaskiem emanującym z Kṛṣṇy, a Dusza Najwyższa jest wszechprzenikającą, częściową ekspansją Pana. Zatem impersonaliści i medytujący są również świadomi Kṛṣṇy, ale w sposób pośredni. Najwyższym transcendentalistą jest osoba bezpośrednio świadoma Kṛṣṇy, ponieważ taki bhakta wie, co oznacza Brahman i Paramātmā. Jego wiedza o Prawdzie Absolutnej jest doskonała, podczas gdy impersonalista i yogin praktykujący medytację są świadomi Kṛṣṇy w sposób niedoskonały.
Niemniej jednak, wszyscy oni zostali pouczeni tutaj, aby nie odstępowali od swoich zajęć, tak aby wcześniej czy później móc osiągnąć najwyższą doskonałość. Rzeczą najważniejszą dla transcendentalisty jest bezustanne skupianie umysłu na Kṛṣṇie. Powinno się zawsze myśleć o Kṛṣṇie, nie zapominając o Nim ani na chwilę. Koncentracja umysłu na Najwyższym nazywana jest samādhi albo transem. Aby być w ciągłym skupieniu, należy zawsze pozostawać w odosobnieniu i unikać zakłóceń zewnętrznych. Powinno się być bardzo uważnym w przyjmowaniu warunków korzystnych do samorealizacji i odrzucaniu niekorzystnych. Zdecydowanie nie należy uganiać się za niepotrzebnymi rzeczami materialnymi, aby nie uzależnić się od ich posiadania.
Wszystkie te przykazania i środki ostrożności są w doskonały sposób zachowywane przez tego, kto posiada bezpośrednią świadomość Kṛṣṇy, ponieważ świadomość taka jest wyrzeczeniem się siebie i niewielka jest w niej szansa na zaborczość materialną. Śrīla Rūpa Gosvāmī charakteryzuje świadomość Kṛṣṇy w ten sposób:
anāsaktasya viṣayān, yathārham upayuñjataḥ
nirbandhaḥ kṛṣṇa-sambandhe, yuktaṁ vairāgyam ucyate
prāpañcikatayā buddhyā
hari-sambandhi-vastunaḥ
mumukṣubhiḥ parityāgo
vairāgyaṁ phalgu kathyate
„Gdy ktoś nie jest przywiązany do niczego, ale jednocześnie przyjmuje wszystko, co ma związek z Kṛṣṇą, jest usytuowany właściwie – ponad zaborczością. Z drugiej strony, ten, kto odrzuca wszystko, nie wiedząc, że ma to związek z Kṛṣṇą, nie posiada pełnego wyrzeczenia”.(Bhakti-rasāmṛta-sindhu 1.2.255–256)
Osoba świadoma Kṛṣṇy wie doskonale, że wszystko należy do Kṛṣṇy i tym samym jest zawsze wolna od uczucia posiadania czegokolwiek na własność. Wskutek tego nie ugania się za niczym dla siebie. Wie jak przyjmować rzeczy korzystne dla świadomości Kṛṣṇy i jak odrzucać te, które nie sprzyjają takiej świadomości. Nie jest przywiązana do rzeczy materialnych, gdyż zawsze jest transcendentalna i zawsze jest samotna, nie mając nic wspólnego z osobami nie będącymi w świadomości Kṛṣṇy. Zatem osoba świadoma Kṛṣṇy jest doskonałym yoginem.