TEKSTY 11-12
śucau deśe pratiṣṭhāpya
sthiram āsanam ātmanaḥ
nāty-ucchritaṁ nāti-nīcaṁ
cailājina-kuśottaram
tatraikāgraṁ manaḥ kṛtvā
yata-cittendriya-kriyaḥ
upaviśyāsane yuñjyād
yogam ātma-viśuddhaye
śucau – w uświęconej; deśe – ziemi; pratiṣṭhāpya – kładąc; sthiram – mocno; āsanam – siedzenie; ātmanaḥ – jego własny; na – nie; ati – za bardzo; ucchritam – wysoki; na – ani nie; ati – zbyt; nīcam – niski; caila-ajina – z miękkiego sukna i skóry jelenia; kuśa – i trawy kuśa; uttaram – przykrycie; tatra – na nim; eka-agram – mając na uwadze jedynie jedną rzecz; manaḥ – umysł; kṛtvā – czyniąc; yata-citta – kontrolując umysł; indriya – zmysły; kriyaḥ – i czynności; upaviśya – siedząc; āsane – na miejscu; yuñjyāt – powinien wykonywać; yogam – praktyka yogi; ātma – serce; viśuddhaye – dla oczyszczenia.
Aby praktykować yogę, należy udać się w odludne miejsce, położyć na ziemi trawę kuśa, przykryć ją skórą jelenia i miękkim suknem. Siedzenie nie może być ani za wysokie, ani za niskie, i powinno znajdować się w świętym miejscu. Yogīn powinien siedzieć na nim w niezmiennej pozie i oddawać się praktyce yogi dla oczyszczenia serca, przez kontrolowanie umysłu i zmysłów, skupiając umysł na jednym punkcie.
ZNACZENIE:
„Święte miejsce” odnosi się do miejsc pielgrzymek. W Indiach, yogini, transcendentaliści czy bhaktowie (wielbiciele Pana) opuszczają swoje domy i osiedlają się w takich miejscach jak Prayāga, Mathurā, Vṛndāvana, Hṛṣīkeśa i Hardwar, czyli tam, gdzie płyną święte rzeki, Yamunā i Ganges – i w odosobnieniu praktykują yogę. Często nie jest to jednak możliwe, szczególnie dla ludzi Zachodu. Tak zwane towarzystwa yoginów w wielkich miastach mogą odnosić sukcesy, jeśli chodzi o korzyści materialne – nie są natomiast one wcale odpowiednie dla rzeczywistej praktyki yogi. Nie może praktykować medytacji ten, kto nie kontroluje siebie, i którego umysł nie jest spokojny. Dlatego w Bṛhan-nāradīya Purāṇie jest powiedziane, że w Kali-yudze (obecnej yudze, czyli wieku) – kiedy ludzie na ogół żyją krótko, są leniwi, jeśli chodzi o realizację duchową i bezustannie niepokojeni przez różnego rodzaju troski – najlepszym sposobem realizacji duchowej jest intonowanie świętych imion Pana:
harer nāma harer nāma
harer nāmaiva kevalam
kalau nāsty eva nāsty eva
nāsty eva gatir anyathā
„W tym wieku kłótni i hipokryzji, jedyną metodą prowadzącą do duchowego wyzwolenia jest intonowanie świętych imion Pana. Nie ma innej drogi, nie ma innej drogi, nie ma innej drogi”.