TEKST 38
kaccin nobhaya-vibhraṣṭaś
chinnābhram iva naśyati
apratiṣṭho mahā-bāho
vimūḍho brahmaṇaḥ pathi
kaccit – czy; na – nie; ubhaya – zarówno; vibhraṣṭaḥ – ten, który zboczył; chinna – rozdarta; abhram – chmura; iva – podobnie; naśyati – znika; apratiṣṭhaḥ – bez żadnej pozycji; mahā-bāho – O potężny Kṛṣṇo; vimūḍhaḥ – zdezorientowany; brahmaṇaḥ – transcendencji; pathi – na ścieżce.
O potężny Kṛṣṇo, czy człowiek taki, zboczywszy ze ścieżki transcendencji, nie znika jak rozpływająca się chmura, nie znajdując miejsca w żadnej sferze i nie odnosząc sukcesu duchowego ani materialnego?
ZNACZENIE:
Są dwie ścieżki postępu. Ci, którzy są materialistami, nie są zainteresowani transcendencją. Bardziej interesuje ich postęp materialny na drodze rozwoju ekonomicznego albo promocja na wyższe planety poprzez odpowiednie działanie. Kiedy ktoś wchodzi na ścieżkę transcendencji, musi porzucić wszelką działalność materialną i poświęcić wszystkie formy tzw. szczęścia materialnego. Jeśli aspirujący transcendentalista nie odnosi sukcesu, wtedy zdaje się tracić dwie drogi; innymi słowy, nie może się cieszyć ani szczęściem materialnym, ani sukcesem duchowym. Nie zajmuje żadnej pozycji – jest jak rozwiana chmura. Czasami jakaś chmurka odłącza się od małej chmury i przyłącza się do dużej. Jeśli jednak nie napotka dużej chmury, zostaje wtedy rozwiana przez wiatr i przestaje istnieć. Brahmaṇaḥ pathi jest ścieżką transcendentalnej realizacji przez poznanie siebie jako zasadniczo duchowej cząstki Najwyższego Pana, który manifestuje się jako Brahman, Paramātmā i Bhagavān. Pan Śrī Kṛṣṇa jest pełną manifestacją Najwyższej Absolutnej Prawdy i dlatego transcendentalista, który podporządkuje się Najwyższej Osobie – odnosi sukces. Osiągnięcie tego celu poprzez realizację Brahmana i Paramātmy wymaga bardzo wielu, wielu żyć: (bahūnāṁ janmanām ante). Dlatego najdoskonalszą z transcendentalnych realizacji jest bhakti-yoga, czyli świadomość Kṛṣṇy, która jest metodą bezpośrednią.