TEKST 30
sādhibhūtādhidaivaṁ māṁ
sādhiyajñaṁ ca ye viduḥ
prayāṇa-kāle ’pi ca māṁ
te vidur yukta-cetasaḥ
sa-adhibhūta – i zasada rządząca manifestacją materialną; adhidaivam – rządząca wszystkimi półbogami; mām – Mnie; sa-adhiyajñam – kontrolujący wszystkie ofiary; ca – również; ye – ci, którzy; viduḥ – znają; prayāṇa – śmierci; kāle – w czasie; api – nawet; ca – i; mām – Mnie; te – oni; viduḥ – znają; yukta-cetasaḥ – z umysłem pogrążonym we Mnie.
Ci, którzy – w pełnej świadomości o Mnie – znają Mnie, Najwyższego Pana, jako zasadę rządzącą całą manifestacją materialną, półbogami i wszystkimi typami ofiar – takie osoby mogą zrozumieć i poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, nawet w chwili śmierci.
ZNACZENIE:
Osoby działające w świadomości Kṛṣṇy nigdy nie zbaczają ze ścieżki całkowitego poznania Najwyższej Osoby Boga. W transcendentalnym towarzystwie świadomości Kṛṣṇy można zrozumieć, że Najwyższy Pan jest czynnikiem, który rządzi całą manifestacją materialną, a nawet półbogami. Przebywając w takim transcendentalnym towarzystwie można stopniowo przekonać się, kim jest Najwyższy Pan. Dzięki temu świadoma Kṛṣṇy osoba nie będzie mogła o Nim zapomnieć w chwili śmierci. A zatem naturalną koleją rzeczy zostanie ona przeniesiona na planetę Najwyższej Osoby Boga – Golokę Vṛndāvanę.
Rozdział Siódmy tłumaczy szczególnie, w jaki sposób można zostać osobą całkowicie świadomą Kṛṣṇy. Początkiem świadomości Kṛṣṇy jest związek z osobami, które są świadome Kṛṣṇy. Związek taki jest duchowy i jest bezpośrednim nawiązaniem kontaktu z Najwyższym Panem, dzięki którego łasce można zrozumieć, że Kṛṣṇa jest Najwyższym Bogiem. Jednocześnie można prawdziwie zrozumieć konstytucjonalną pozycję żywej istoty i to, w jaki sposób zapomina ona o Kṛṣṇie, uwikłując się w czynności materialne. Obcując z właściwymi osobami i stopniowo rozwijając świadomość Kṛṣṇy, żywa istota może zrozumieć, że to na skutek zapomnienia o Kṛṣṇie została uwarunkowana prawami natury materialnej. Może również zrozumieć, że ta ludzka forma życia jest szansą na odzyskanie świadomości Kṛṣṇy i że należy z tej szansy w pełni skorzystać, aby osiągnąć bezprzyczynową łaskę Najwyższego Pana.
Rozdział ten porusza wiele tematów. Mówi o człowieku w niedoli, o człowieku kierującym się ciekawością, człowieku będącym w materialnej potrzebie, o wiedzy o Brahmanie, Paramātmie, wiedzy o wyzwoleniu się od narodzin, śmierci i chorób oraz o wielbieniu Najwyższego Pana. Kto jednakże jest naprawdę zaawansowany w świadomości Kṛṣṇy, ten nie dba o te różne procesy, ale po prostu podejmuje działanie bezpośrednio w świadomości Kṛṣṇy i w ten sposób osiąga swą konstytucjonalną pozycję wiecznego sługi Pana Kṛṣṇy. Taka osoba znajduje przyjemność w słuchaniu o Najwyższym Panu i gloryfikowaniu Go w czystej służbie oddania. Jest przekonana o tym, że dzięki temu spełnione zostaną wszystkie jej cele. Ta zdecydowana wiara nazywana jest dṛḍha-vrata i stanowi ona początek bhakti-yogi, czyli transcendentalnej służby miłości. Takie jest orzeczenie wszystkich pism świętych. Rozdział Siódmy Bhagavad-gīty jest kwintesencją tego przekonania.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Siódmego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o wiedzy o Absolucie.