TEKST 16
ā-brahma-bhuvanāl lokāḥ
punar āvartino ’rjuna
mām upetya tu kaunteya
punar janma na vidyate
ā-brahma-bhuvanāt – aż do planety Brahmaloka; lokāḥ – systemy planetarne; punaḥ – ponownie; āvartinaḥ – powracając; arjuna – O Arjuno; mām – do Mnie; upetya – przybywając; tu – ale; kaunteya – O synu Kuntī; punaḥ janma – ponowne narodziny; na – nigdy; vidyate – mają miejsce.
Wszystkie planety w tym materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, o synu Kuntī, ten nigdy już nie rodzi się ponownie.
ZNACZENIE:
Zanim będą w stanie osiągnąć transcendentalną siedzibę Kṛṣṇy i nigdy już nie powracać, wszelkiego rodzaju yogīni – karma, jñāna, haṭha itd., muszą w końcu osiągnąć doskonałość oddania w bhakti-yodze, czyli świadomości Kṛṣṇy. Ci, którzy osiągają najwyższe planety materialne, czyli planety półbogów, nadal podlegają powtarzającym się narodzinom i śmierci. Jak ludzie z Ziemi wznoszą się na planety wyższe, tak ludzie z wyższych planet, takich jak Brahmaloka, Candraloka i Indraloka, upadają na Ziemię. Spełnianie ofiary nazywanej pañcāgni-vidyā, polecanej w Chāndogya Upaniṣad, umożliwia osiągnięcie Brahmaloki; kto jednak na Brahmaloce nie praktykuje świadomości Kṛṣṇy, musi powrócić na ziemię. Osoby, które osiągnąwszy wyższe planety, robią tam postęp w świadomości Kṛṣṇy, stopniowo wznoszone są na coraz wyższe planety, a w czasie unicestwienia wszechświata przenoszone zostają do wiecznego królestwa duchowego. W swoim komentarzu do Bhagavad-gīty, Baladeva Vidyābhūṣaṇa, cytuje następujący werset:
brahmaṇā saha te sarve
samprāpte pratisañcare
parasyānte kṛtātmānaḥ
praviśanti paraṁ padam
„Kiedy następuje unicestwienie tego materialnego świata, Brahmā i jego wielbiciele, którzy nieustannie zaangażowani są w świadomość Kṛṣṇy, wszyscy – odpowiednio do swoich pragnień – przenoszeni są do świata duchowego, na określone planety duchowe”.