TEKST 28
śubhāśubha-phalair evaṁ
mokṣyase karma-bandhanaiḥ
sannyāsa-yoga-yuktātmā
vimukto mām upaiṣyasi
śubha – od pomyślnych; aśubha – i niepomyślnych; phalaiḥ – rezultatów; evam – w ten sposób; mokṣyase – uwolnisz się; karma – działania; bandhanaiḥ – z niewoli; sannyāsa – wyrzeczenia; yoga – yoga; yukta-ātmā – o zdecydowanym umyśle; vimuktaḥ – wyzwolony; mām – Mnie; upaiṣyasi – osiągniesz.
W ten sposób uwolnisz się od niewoli pracy, jej pomyślnych i niepomyślnych następstw. Z umysłem skupionym na Mnie w tej zasadzie wyrzeczenia, osiągniesz wyzwolenie i przyjdziesz do Mnie.
ZNACZENIE:
Kto działa w świadomości Kṛṣṇy pod wyższym przewodnictwem, ten nazywany jest yukta. Fachową nazwą jest yukta-vairāgya. Szerzej tłumaczy to w następujący sposób Rūpa Gosvāmī:
anāsaktasya viṣayān
yathārham upayuñjataḥ
nirbandhaḥ kṛṣṇa-sambandhe
yuktaṁ vairāgyam ucyate
(Bhakti-rasāmṛta-sindhu, 1.2.255)
Rūpa Gosvāmī mówi, że tak długo dopóki jesteśmy w tym świecie materialnym, dopóty musimy działać; nie możemy uniknąć działania. Jeśli owoce swojej działalności oddajemy Kṛṣṇie, to jest to nazywane yukta-vairāgyą. Postępowanie takie jest właściwe wyrzeczeniu i oczyszcza lustro umysłu tego, kto je praktykuje. Osoba taka czyniąc stopniowy postęp w realizacji duchowej, całkowicie podporządkowuje się Najwyższej Osobie Boga. Dlatego w końcu osiąga wyzwolenie, a to wyzwolenie jest również określone. Przez takie wyzwolenie nie łączy się ona z brahma-jyoti, lecz raczej udaje się na planety Najwyższego Pana. Werset ten mówi wyraźnie: mām upaiṣyasi, „przychodzi on do Mnie,” z powrotem do domu, z powrotem do Boga. Jest pięć różnych stopni wyzwolenia, lecz werset ten informuje, że wielbiciel, który w swoim życiu zawsze kierował się wskazówkami Najwyższego Pana, osiąga ten stan, w którym – po opuszczeniu tego ciała – może powrócić do Boga i bezpośrednio obcować z Najwyższym Panem.
Kto nie pragnie niczego innego, jak tylko poświęcić swoje życie w służbie dla Pana, ten jest prawdziwym sannyāsīnem. Taka osoba zawsze myśli o sobie jako o wiecznym słudze Pana, całkowicie uzależnionym od Jego najwyższej woli. Dlatego wszystkie swoje czyny poświęca Panu, traktując je jako służbę dla Niego. Nie przywiązuje ona większej wagi do czynów przynoszących zyski czy obowiązków polecanych przez Vedy. Wypełnianie takich przepisanych przez Vedy powinności jest obowiązkiem dla zwykłych osób, lecz czysty wielbiciel, całkowicie zaangażowany w służbę dla Pana, może czasem zdawać się postępować niezgodnie z zaleceniami Ved dotyczącymi wypełniania obowiązków, mimo iż w rzeczywistości tak nie jest.
Dlatego Vaiṣṇavowie będący autorytetami w tych sprawach mówią, iż nawet najbardziej inteligentne osoby nie mogą zrozumieć planów i czynów czystego wielbiciela. Dokładnie brzmi to: tāṅra vākya, kriyā, mudrā vijñeha nā bujhaya (Caitanya-caritāmṛta, Madhya 23.39). Osoba, która w ten sposób zawsze zaangażowana jest w służbę dla Pana, i która zawsze myśli i planuje, w jaki sposób służyć Panu, może być uważana za całkowicie wyzwoloną już teraz, a w przyszłości, jej powrót do Boga jest pewny. Jest ona ponad wszelką materialistyczną krytyką, tak jak ponad wszelkim krytycyzmem jest Kṛṣṇa.