No edit permissions for Español

Text 10

jaḍāndha-badhironmatta-
mūkākṛtir atan-matiḥ
lakṣitaḥ pathi bālānāṁ
praśāntārcir ivānalaḥ

jaḍa—tonto; andha—ciego; badhira—sordo; unmatta—loco; mūka—mudo; ākṛtiḥ—aspecto; a-tat—no era así; matiḥ—su inteligencia; lakṣitaḥ—era visto; pathi—en el camino; bālānām—por los poco inteligentes; praśānta—calmado; arciḥ—con llamas; iva—como; analaḥ—fuego.

Las personas poco inteligentes que se cruzaban con él pensaban que Utkala era tonto, ciego, mudo, sordo y loco, aunque en realidad no era nada de eso. Era como un fuego cubierto con cenizas, que no manifiesta llamas ardientes.

SIGNIFICADO: Las grandes personas santas, como Jaḍa Bharata o Utkala, guardan silencio para evitar que las personas materialistas les contradigan, les molesten o les involucren en situaciones desfavorables. Los poco inteligentes piensan que esas personas santas son locos, sordos o mudos. En la práctica, el devoto avanzado evita hablar con personas que no participan de la vida devocional, pero habla amistosamente con los que llevan una vida devocional; también habla a los inocentes, a fin de iluminarles. Desde un punto de vista práctico, el mundo entero está lleno de no devotos, y por esa razón existe un tipo de devoto avanzado que recibe el nombre de bhajanānandī. Sin embargo, los goṣṭhy-ānandīs predican para aumentar el número de devotos, pero incluso esos predicadores evitan a los elementos antagónicos, cuya actitud hacia la vida espiritual es desfavorable.

« Previous Next »