TEXT 11

तात्पर्य: जेव्हा मनुष्य श्रीकृष्णांच्या इंद्रियांच्या संतुष्टीप्रीत्यर्थ कर्म करतो, तेव्हा त्याने शरीर, मन, बुद्धी किंवा इंद्रियांद्वारे केलेले कोणतेही कर्म भौतिक कल्मषांपासून शुद्ध होते. कृष्णभावनाभावित मनुष्याने केलेल्या कर्मांपासून कोणतेही भौतिक फल निर्माण होत नाही. म्हणून शुद्ध कर्मे, ज्यांना सामान्यत: सदाचार म्हटले जाते ती कर्मे कृष्णभावनाभावित झाल्याने सहजपणे करता येतात. श्रील रुप गोस्वामी आपल्या भक्तिरसामृतसिंधूमध्ये (1.2.187) याबद्दल पुढीलप्रमाणे सांगतात.

     ‘‘आपल्या शरीर, मन, बुद्धी आणि वाणीने कृष्णभावनाभावित मनुष्य (श्रीकृष्णांच्या सेवेप्रीत्यर्थ कर्म करणारा) या भौतिक जगतात जरी तथाकथित सांसरिक कर्मे करीत असला तरी तो मुक्तच असतो.’’ त्याला मिथ्या अहंकार नसतो, कारण आपण म्हणजे हे शरीर नाही तसेच आपले या देहावर स्वामित्व नाही हे तो निश्‍चितपणे जाणतो. तो जाणतो की, हे शरीर आपले नाही. तो स्वत: तसेच त्याचा देहसुद्धा श्रीकृष्णांच्याच मालकीचा असतो. जेव्हा तो शरीर, मन, बुद्धी, वाचा, जीवन, संपत्ती इत्यादी गोष्टीद्वारे निर्मित आपल्याकडील सर्व वस्तू, श्रीकृष्णांच्या सेवेत समर्पित करतो तेव्हा तो तात्काळ श्रीकृष्णांशी संबंधित होतो. तो श्रीकृष्णांशी अभिन्न आणि देहात्मबुद्धी निर्माण करणाऱ्या मिथ्या अहंकारापासून मुक्त होतो. हीच कृष्णभावनेची पूर्णावस्था आहे.