TEKST 20
guṇān etān atītya trīn
dehī deha-samudbhavān
janma-mṛtyu-jarā-duḥkhair
vimukto ’mṛtam aśnute
guṇān – cechy; etān – wszystkie te; atītya – przekraczając; trīn – trzy; dehī – wcielony; deha – ciało; samudbhavān – będąc produktem; janma – narodzin; mṛtyu – śmierć; jarā – starość; duḥkhaiḥ – niedola; vimuktaḥ – uwolniwszy się od; amṛtam – nektar; aśnute – cieszy się.
Kiedy wcielona istota jest w stanie pokonać te trzy siły związane z materialnym ciałem, wtedy może uwolnić się od narodzin, śmierci, starości i niedoli, które się z nim wiążą. I jeszcze w tym życiu rozkoszować się nektarem.
ZNACZENIE:
Werset ten tłumaczy w jaki sposób można – nawet w tym ciele – pozostać w pozycji transcendentalnej, pełnej świadomości Kṛṣṇy. Sanskryckie słowo dehī oznacza”wcielony”. Nawet jeszcze będąc w tym materialnym ciele można, przez postęp w wiedzy duchowej, uwolnić się od wpływu sił natury. Osoba, która tego dokonała, może cieszyć się szczęściem duchowym już teraz, gdyż po opuszczeniu tego ciała, z pewnością pójdzie do nieba duchowego. Ale jeszcze w tym ciele może radować się szczęściem duchowym. Innymi słowy, służba oddania w świadomości Kṛṣṇy jest (jak zostanie to wytłumaczone Rozdziale Osiemnastym) oznaką wyzwolenia się z matni materialnej. Kiedy ktoś uwolni się od wpływu sił natury materialnej, wtedy zaczyna pełnić służbę oddania.