TEKST 30
pravṛttiṁ ca nivṛttiṁ ca
kāryākārye bhayābhaye
bandhaṁ mokṣaṁ ca yā vetti
buddhiḥ sā pārtha sāttvikī
pravṛttim – czyniąc; ca – również; nivṛttim – nie czyniąc; ca – i; kārya – co należy czynić; akārye – czego nie należy robić; bhaya – strach; abhaye – i wolność od strachu; bandham – niewola; mokṣam – wyzwolenie; ca – i; yā – ten, który; vetti – wie; buddhiḥ – zrozumienie; sā – to; pārtha – O synu Pṛthy; sāttvikī – w sile dobroci.
O synu Pṛthy, to rozumienie, dzięki któremu wie się co należy, a czego nie należy robić; czego należy, a czego nie należy się obawiać; co jest przyczyną niewoli, a co prowadzi do wyzwolenia – takie rozumienie właściwe jest sile dobroci.
ZNACZENIE:
Czynności, które wykonywane są zgodnie z zaleceniami pism świętych, nazywane są pravṛtti, czyli czynami, które należy spełniać. Te natomiast czyny, które nie są polecane przez pisma, powinny zostać zarzucone. Kto nie zna wskazówek pism świętych, ten uwikłuje się w działanie i skutki tego działania. Rozumowanie, które za pomocą inteligencji pozwala rozróżniać te rzeczy, jest rozumowaniem w sile dobroci.