TEKSTY 51-53
buddhyā viśuddhayā yukto
dhṛtyātmānaṁ niyamya ca
śabdādīn viṣayāṁs tyaktvā
rāga-dveṣau vyudasya ca
vivikta-sevī laghv-āśī
yata-vāk-kāya-mānasaḥ
dhyāna-yoga-paro nityaṁ
vairāgyaṁ samupāśritaḥ
ahaṅkāraṁ balaṁ darpaṁ
kāmaṁ krodhaṁ parigraham
vimucya nirmamaḥ śānto
brahma-bhūyāya kalpate
buddhyā – przez inteligencję; viśuddhayā – całkowicie oczyszczony; yuktaḥ – zaangażowany; dhṛtyā – przez determinację; ātmānam – dusza; niyamya – regulując; ca – również; śabda-ādīn – takie jak dźwięk; viṣayān – przedmioty zmysłów; tyaktvā – wyrzekając się; rāga – przywiązanie; dveṣau – i nienawiść; vyudasya – odłożywszy; ca – również; vivikta-sevī – żyjąc w odosobnionym miejscu; laghu-āśī – spożywając niewielkie ilości pokarmu; yata – kontrolując; vāk – mowa; kāya – ciało; mānasaḥ – i umysł; dhyāna-yoga-paraḥ – pogrążony w ekstazie; nityam – dwadzieścia cztery godziny na dobę; vairāgyam – wolność od przywiązań; samupāśritaḥ – przyjąwszy schronienie; ahaṅkāram – fałszywe ego; balam – nieprawdziwa siła; darpam – fałszywa duma; kāmam – pożądanie; krodham – złość; parigraham – i przyjmowanie rzeczy materialnych; vimucya – będąc wyzwolonym; nirmamaḥ – nie roszcząc sobie prawa do własności; śāntaḥ – spokojny; brahma-bhūyāya – dla samorealizacji; kalpate – jest kwalifikowany.
Kto oczyściwszy się za pomocą inteligencji i przez wytrwałe kontrolowanie umysłu, porzucił przedmioty zadowalania zmysłów i uwolnił się od przywiązania i nienawiści; kto żyje w odosobnionym miejscu, je niewiele i kontroluje ciało, umysł oraz język, zawsze pogrążony jest w ekstazie i zawsze jest obojętny, wolny od fałszywego ego, fałszywej siły, fałszywej dumy, pożądania i złości; kto nie przyjmuje rzeczy materialnych, wolny jest od fałszywego poczucia własności i zawsze spokojny – ten z pewnością wzniósł się do pozycji samorealizacji.
ZNACZENIE:
Kiedy ktoś zostaje oczyszczony przez inteligencję, utrzymuje się wówczas w sile dobroci. Wtedy jest w stanie kontrolować umysł i zawsze jest w ekstazie. Nie jest on przywiązany do przedmiotów zmysłów i w swoich czynnościach wolny jest od przywiązania i nienawiści. Taka wolna od przywiązania osoba w naturalny sposób preferuje życie w jakimś odosobnionym miejscu, nie je ona więcej niż potrzeba i kontroluje czynności swego ciała i umysłu. Wolna jest od fałszywego ego, gdyż wie, że nie jest tym ciałem. Nie ma też pragnienia, by uczynić ciało mocnym i dobrze zbudowanym przez przyjmowanie wielu rzeczy materialnych. Ponieważ nie żyje według cielesnej koncepcji życia, wolna jest od fałszywej dumy. Zadowala się wszystkim, cokolwiek otrzymuje dzięki łasce Pana i nigdy nie jest zła z powodu braku przyjemności zmysłowych. Nigdy nie ugania się za przedmiotami zmysłów. Albowiem będąc całkowicie wolną od fałszywego ego, automatycznie wolna jest od przywiązania do rzeczy materialnych. Jest to stan realizacji Brahmana, nazywany stanem brahma-bhūta. Kiedy ktoś wolny jest od materialnej koncepcji życia, jest wówczas spokojny i niewzruszony. Zostało to opisane w Bhagavad-gīcie (2.70):
āpūryamāṇam acala-pratiṣṭhaṁ
samudram āpaḥ praviśanti yadvat
tadvat kāmā yaṁ praviśanti sarve
sa śāntim āpnoti na kāma-kāmī
„Kto pozostaje niewzruszony pomimo nieustannego potoku pragnień – które jak rzeki wpadają do oceanu, zawsze napełnianego, a mimo to zawsze pogrążonego w ciszy – ten jedynie może osiągnąć spokój. Ale nie zazna spokoju człowiek, który dąży do spełnienia materialnych pragnień”.