TEKST 14
annād bhavanti bhūtāni
parjanyād anna-sambhavaḥ
yajñād bhavati parjanyo
yajñaḥ karma-samudbhavaḥ
annāt – z ziarna; bhavanti – rosną; bhūtāni – ciała materialne; parjanyāt – z deszczu; anna – ziarna służącego za pożywienie; sambhavaḥ – produkcja; yajñāt – spełnianie ofiar; bhavati – staje się możliwym; parjanyaḥ – deszcze; yajñaḥ – ze spełniania yajñi; karma – przypisane obowiązki; samudbhavaḥ – zrodzone z.
Wszystkie żyjące ciała utrzymują się przy życiu spożywając ziarno, ziarno z deszczu powstaje, deszcz ze spełniania yajñi [ofiary], a yajña z pełnienia nakazanych obowiązków.
ZNACZENIE:
Śrīla Baladeva Vidyābhūṣaṇa, wielki komentator Bhagavad-gīty, pisze w następujący sposób: ye indrādy-aṅgatayāvasthitaṁ yajñaṁ sarveśvaraṁ viṣṇum abhyarcya tac-cheṣam aśnanti tena tad deha-yātrāṁ sampādayanti, te santaḥ sarveśvarasya yajña-puruṣasya bhaktāḥ sarva-kilbiṣair anādi-kāla-vivṛddhair ātmānubhava-pratibandhakair nikhilaiḥ pāpair vimucyante. Najwyższy Pan, który znany jest jako yajña-puruṣa, czyli osobiście przyjmujący wszystkie ofiary, jest Panem wszystkich półbogów, którzy Mu służą, tak jak różne części ciała służą całości. Półbogowie, jak Indra, Candra, Varuṇa itd., zostali wyznaczeni przez Niego do zarządzania sprawami materialnymi. Vedy zalecają spełnianie określonych ofiar dla zadowolenia tych półbogów, aby dostarczali powietrza, światła i wody w ilościach wystarczających do wyprodukowania ziarna służącego za pożywienie. Jednak półbogowie, będący różnymi członkami Pana, czczeni są automatycznie przez wielbienie Pana Kṛṣṇy. Nie ma więc specjalnej potrzeby, aby oddzielnie oddawać cześć półbogom. Dlatego też wielbiciele Pana w świadomości Kṛṣṇy ofiarowują pożywienie Kṛṣṇie, i dopiero potem je spożywają. Jest to proces odżywiający ciało duchowo. Przez proces ten nie tylko uwalniają się od skutków swoich przeszłych grzechów, ale również uodparniają się na wszelkie nieczystości natury materialnej. Kiedy panuje epidemia jakiejś choroby, antyseptyczna szczepionka chroni od zachorowania na tę chorobę. Podobnie pożywienie ofiarowywane Panu Viṣṇu i następnie przyjmowane przez nas, czyni nas dostatecznie odpornymi na schorzenia materialne, a ten, kto ciągle to praktykuje, nazywany jest wielbicielem Pana. Dlatego osoba świadoma Kṛṣṇy, która spożywa tylko pokarm wpierw ofiarowany Panu, może zwalczyć wszelkie skutki swoich przeszłych materialnych skażeń, będących przeszkodami w postępie na drodze realizacji duchowej. Kto natomiast tego nie czyni, ten w dalszym ciągu powiększa ilość grzesznych czynów i w ten sposób przygotowuje sobie następne ciało, podobne ciałom świń i psów, aby odcierpieć skutki swoich grzechów. Ten świat materialny jest pełen nieczystości, ale kto uodpornił się, przyjmując prasādam (pożywienie ofiarowane Viṣṇu), ten bezpieczny jest wobec ataków choroby materialnej; podczas, gdy ten, kto tego nie czyni, ulega skażeniu.
Prawdziwym pożywieniem są zboża i warzywa. Ludzka istota spożywa różnego rodzaju ziarno, warzywa, owoce itd., a zwierzęta odpadki z ziarna, warzyw oraz trawę, rośliny itd. Od produkcji roślinnej uzależniony jest również człowiek, który przyzwyczajony jest do jedzenia mięsa. Więc ostatecznie uzależnieni jesteśmy od produktów rolnych, a nie od produkcji wielkich fabryk. Urodzaj w rolnictwie zależy od ilości deszczu, a deszcz jest kontrolowany przez takich półbogów, jak Indra, półbóg słońca, księżyca itd., będących sługami Pana. Pana zadowolić można ofiarami. Zatem ten, kto nie spełnia ich, znajdzie się w niedoli – takie jest prawo natury. Więc aby uchronić się przynajmniej od niedoboru żywności, musimy spełniać yajñe, a szczególnie saṅkīrtana-yajñe, polecaną dla tego wieku.