TEKST 43
evaṁ buddheḥ paraṁ buddhvā
saṁstabhyātmānam ātmanā
jahi śatruṁ mahā-bāho
kāma-rūpaṁ durāsadam
evam – zatem; buddheḥ – od inteligencji; param – wyższa; buddhvā – wiedząc; saṁstabhya – przez ustabilizowanie; ātmānam – umysł; ātmanā – przez rozważną inteligencję; jahi – zwalcz; śatrum – wroga; mahā-bāho – O potężny; kāma-rūpam – w postaci żądzy; durāsadam – groźna.
Zatem wiedząc, iż dusza jest transcendentalna wobec zmysłów materialnych, umysłu i inteligencji, należy wzmocnić umysł za pomocą rozważnej inteligencji duchowej [świadomość Kṛṣṇy], i w ten sposób – poprzez siły duchowe – pokonać nienasyconego wroga, znanego jako żądza.
ZNACZENIE:
Ten Trzeci Rozdział Bhagavad-gīty ostatecznie kieruje nas ku świadomości Kṛṣṇy – poprzez poznawanie siebie jako sługi Najwyższej Osoby Boga, i bynajmniej nie uważa on bezosobowej próżni za cel ostateczny. Życiu materialnemu właściwa jest skłonność do zmysłowości i panowania nad zasobami natury materialnej. Pragnienie dominacji i zadowalania zmysłów są największymi wrogami uwarunkowanej duszy. Jednak poprzez siłę świadomości Kṛṣṇy można kontrolować zmysły materialne, umysł i inteligencję. Nie powinno się nagle porzucać swojej pracy i obowiązków. Poprzez stopniowy rozwój świadomości Kṛṣṇy można osiągnąć płaszczyznę transcendentalną, gdzie – dzięki niewzruszonej inteligencji skierowanej ku własnej, czystej tożsamości – nie podlega się już wpływom materialnych zmysłów i umysłu. Taka jest konkluzja tego rozdziału. Spekulacje filozoficzne i sztuczne próby kontrolowania zmysłów, przez tzw. praktykę pozycji yogi, nie mogą pomóc w życiu duchowym człowiekowi, który znajduje się na niedojrzałym etapie egzystencji materialnej. Musi on, za pomocą wyższej inteligencji, zostać wyćwiczony w świadomości Kṛṣṇy.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Trzeciego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o Karma-yodze, czyli pełnieniu nakazanych obowiązków w świadomości Kṛṣṇy.