TEKST 37
yathaidhāṁsi samiddho ’gnir
bhasma-sāt kurute ’rjuna
jñānāgniḥ sarva-karmāṇi
bhasma-sāt kurute tathā
yathā – tak jak; edhāṁsi – drwa na opał; samiddhaḥ – płonący; agniḥ – ogień; bhasma-sāt – popiół; kurute – obraca; arjuna – O Arjuno; jñāna-agniḥ – ogień wiedzy; sarva-karmāṇi – wszelkie skutki czynów materialnych; bhasma-sāt – w popiół; kurute – obraca; tathā – podobnie.
Tak jak płonący ogień obraca w popiół spalane drewno, tak też Arjuno czyni ogień wiedzy, spalając na popiół wszystkie reakcje czynów materialnych.
ZNACZENIE:
Doskonała wiedza o duszy i Duszy Najwyższej oraz ich związku została porównana tutaj do ognia. Ogień ten spala i obraca w popiół zarówno skutki czynów niepobożnych, jak i wszelkie następstwa czynów pobożnych. Skutki te mogą znajdować się na różnych etapach rozwoju: istnieją skutki dopiero tworzące się, skutki już owocujące, skutki już odebrane oraz skutki a priori. Jednak wiedza o konstytucjonalnej pozycji żywej istoty obraca je wszystkie w popiół. Jeśli ktoś posiada doskonałą wiedzę, wszystkie skutki jego czynów, zarówno a priori, jak i a posteriori, ulegają spaleniu. Vedy (Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad 4.4.22) oznajmiają: ubhe uhaivaiṣa ete taraty amṛtaḥ sādhv-asādhūnī: „Osoba ta przezwycięża skutki zarówno pobożnych, jak i niepobożnych czynów”.