TEKST 19
ihaiva tair jitaḥ sargo
yeṣāṁ sāmye sthitaṁ manaḥ
nirdoṣaṁ hi samaṁ brahma
tasmād brahmaṇi te sthitāḥ
iha – w tym życiu; eva – z pewnością; taiḥ – przez nie; jitaḥ – pokonali; sargaḥ – narodziny i śmierć; yeṣām – których; sāmye – w spokoju umysłu; sthitam – usytuowani; manaḥ – umysł; nirdoṣam – bez skazy; hi – z pewnością; samam – w spokoju umysłu; brahma – Najwyższy; tasmāt – dlatego; brahmaṇi – w Najwyższym; te – oni; sthitāḥ – są usytuowani.
Ci, których umysł cichy jest i niewzruszony, już pokonali narodziny i śmierć. Są oni nieskazitelni jak Brahman, a zatem już osiągnęli Brahmana.
ZNACZENIE:
Spokój umysłu, tak jak zostało to stwierdzone wyżej, jest oznaką samorealizacji. To znaczy, że ci, którzy taki stan osiągnęli, już pokonali uwarunkowania materialne – szczególnie narodziny i śmierć. Jak długo ktoś utożsamia się z ciałem, tak długo uważany jest za duszę uwarunkowaną, ale skoro tylko osiągnie spokój umysłu – poprzez samorealizację – wyzwala się z uwarunkowanego stanu życia. Innymi słowy, nie musi już więcej rodzić się w tym materialnym świecie, ale po śmierci może wejść do nieba duchowego. Pan jest bez skazy, ponieważ jest wolny od pożądania i nienawiści. A gdy również żywa istota jest wolna od tego skalania, staje się wtedy ona czystą i zdolną do wejścia w niebo duchowe. Takie osoby mają być uważane za już wyzwolone, a cechy ich zostały opisane poniżej.