TEKST 26
yato yato niścalati
manaś cañcalam asthiram
tatas tato niyamyaitad
ātmany eva vaśaṁ nayet
yataḥ yataḥ – gdziekolwiek; niścalati – zostaje właściwie poruszony; manaḥ – umysł; cañcalam – chwiejny; asthiram – niestały; tataḥ tataḥ – stamtąd; niyamya – regulując; etat – to; ātmani – w duszy; eva – z pewnością; vaśam – kontrola; nayet – musi prowadzić pod.
Bez względu na to, gdzie by umysł nie zbłądził – z powodu swojej chwiejnej i niespokojnej natury – należy natychmiast powstrzymać go i z powrotem poddać kontroli jaźni.
ZNACZENIE:
Natura umysłu jest chwiejna i niespokojna. Samozrealizowany yogin powinien jednak kontrolować ten umysł; umysł nie może kontrolować jego. Ten, kto kontroluje umysł (a tym samym również i zmysły), nazywany jest gosvāmīm, albo svāmīm; ten natomiast, kto kontrolowany jest przez umysł, nazywany jest go-dāsą, czyli sługą zmysłów. Gosvāmī zna najwyższy rodzaj szczęścia zmysłowego. W transcendentalnym szczęściu zmysłowym, zmysły zaangażowane są w służbę Hṛṣīkeśy, czyli najwyższego właściciela zmysłów – Kṛṣṇy. Służenie Panu oczyszczonymi zmysłami nazywa się świadomością Kṛṣṇy. Jest to sposób na całkowite opanowanie zmysłów. Co więcej, jest to największą doskonałością praktyki yogi.