TEKST 36
asaṁyatātmanā yogo
duṣprāpa iti me matiḥ
vaśyātmanā tu yatatā
śakyo ’vāptum upāyataḥ
asaṁyata – nieokiełznany; ātmanā – przez umysł; yogaḥ – samorealizacja; duṣprāpaḥ – trudna do osiągnięcia; iti – w ten sposób; me – Moje; matiḥ – zdanie; vaśya – kontrolowany; ātmanā – przez umysł; tu – ale; yatatā – starając się; śakyaḥ – praktyczny; avāptum – do osiągnięcia; upāyataḥ – przez właściwe środki.
Wielkim trudem jest samorealizacja dla tego, kto posiada nieokiełznany umysł. Ten natomiast, kto opanował umysł i kto stosuje odpowiednie środki, ten może być pewien sukcesu. Takie jest moje zdanie.
ZNACZENIE:
Najwyższa Osoba Boga oznajmia, że ten, kto nie stosuje właściwej metody leczniczej w celu uwolnienia umysłu od zaangażowania się w sprawy materialne, raczej nie osiągnie sukcesu w samorealizacji. Usiłowanie praktykowania yogi przy jednoczesnym zaangażowaniu umysłu w uciechy materialne podobne jest próbom rozniecenia ognia przez polewanie go wodą. Praktyka yogi bez kontrolowania umysłu jest jedynie stratą czasu. Takie pokazy yogi mogą być materialnie intratne, ale są bezużyteczne jeśli chodzi o samorealizację. Umysł musi być kontrolowany przez nieustanne angażowanie go w transcendentalną służbę miłości dla Pana. Nie możemy trwale kontrolować umysłu, jeśli nie jesteśmy zaangażowani w świadomość Kṛṣṇy. Osoba świadoma Kṛṣṇy osiąga efekty praktyki yogi bez specjalnych wysiłków, natomiast praktykujący yogę nie może osiągnąć sukcesu bez świadomości Kṛṣṇy.