TEKST 9
kaviṁ purāṇam anuśāsitāram
aṇor aṇīyāṁsam anusmared yaḥ
sarvasya dhātāram acintya-rūpam
āditya-varṇaṁ tamasaḥ parastāt
kavim – ten, który zna wszystko; purāṇam – najstarszy; anuśāsitāram – kontroler; aṇoḥ – niż atom; aṇīyāṁsam – mniejszy; anusmaret – zawsze myśląc o; yaḥ – ten, kto; sarvasya – wszystko; dhātāram – utrzymujący; acintya – niepojęty; rūpam – którego forma; āditya-varṇam – promienna jak słońce; tamasaḥ – wobec ciemności; parastāt – transcendentalny.
Należy medytować o Najwyższej Osobie Boga jako o tym, który zna wszystko, jest najstarszy, jest kontrolerem, który jest mniejszy od najmniejszego, który wszystko utrzymuje i żywi, który jest poza wszelkim materialnym wyobrażeniem, który jest niepojęty i który zawsze jest osobą. Jest On promienny jak słońce, a będąc transcendentalnym – znajduje się poza tą naturą materialną.
ZNACZENIE:
Werset ten mówi o procesie myślenia o Najwyższym. Rzeczą najważniejszą jest to, że nie jest On bezosobowy, ani nie jest próżnią. Nie można bowiem medytować ani o czymś bezosobowym, ani o próżni. Jest to bardzo trudne. Natomiast proces myślenia o Kṛṣṇie jest bardzo łatwy i został on tutaj przedstawiony. Przede wszystkim jest On puruṣa, osobą – myślimy o osobie Rāmy i o osobie Kṛṣṇy. Ten werset Bhagavad-gīty opisuje kim jest osoba Pana, bez względu na to, czy ktoś myśli o Rāmie czy Kṛṣṇie. Pan jest kavi; to znaczy, że zna On przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, a zatem zna wszystko. Jest On najstarszą osobą, ponieważ jest źródłem wszystkiego. Wszystko zostało zrodzone z Niego. On jest również najwyższym kontrolerem wszechświata, żywicielem i nauczycielem ludzkości. Jest On mniejszym od najmniejszego. Żywa istota jest rozmiarów jednej dziesięciotysięcznej czubka włosa, lecz Pan jest tak niepojęcie mały, że wchodzi w serce tej drobiny. Dlatego nazywany jest mniejszym od najmniejszego. Jako Najwyższy może On wniknąć w atom i w serce najmniejszego i kontrolować go jako Naddusza. Mimo iż tak mały, jest On wszechprzenikający i utrzymuje wszystko. Przez Niego utrzymywane są wszystkie systemy planetarne. Często dziwimy się, w jaki sposób tak wielkie planety unoszą się w przestrzeni. Z wersetu tego dowiadujemy się, że to Najwyższy Pan dzięki Swoim niepojętym energiom, utrzymuje wszystkie te planety i systemy galaktyk. Bardzo ważne w związku z tym jest słowo acintya („niepojęty”). Moc Boga przekracza nasze wyobrażenie. Nie potrafimy jej ocenić i dlatego nazywana jest ona niepojętą (acintya). Kto może się z tym nie zgodzić? Przenika On ten świat materialny, a jednak jest poza nim. My nie jesteśmy w stanie nawet pojąć tego materialnego świata, który jest tak znikomy w porównaniu ze światem duchowym – więc jak możemy pojąć to, co jest poza nim? Acintya oznacza to, co jest poza tym światem materialnym, to, czego nasze argumenty, logika i filozoficzne spekulacje nie są w stanie dotknąć, to, co jest niepojęte. Dlatego osoba inteligentna, unikając bezużytecznych argumentów i spekulacji, powinna przyjąć to, co oznajmiają pisma święte, takie jak Vedy, Bhagavad-gītā i Śrīmad-Bhāgavatam, i powinna stosować się do ich nakazów. To doprowadzi ją do zrozumienia.