TEKST 12
moghāśā mogha-karmāṇo
mogha-jñānā vicetasaḥ
rākṣasīm āsurīṁ caiva
prakṛtiṁ mohinīṁ śritāḥ
mogha-āśāḥ – zawiedzeni w swoich nadziejach; mogha-karmāṇaḥ – nie odnoszący sukcesu w pracy dla korzyści; mogha-jñānāḥ – zawiedzeni w wiedzy; vicetasaḥ – zdezorientowani; rākṣasīm – demoniczne; āsurīm – ateistyczne; ca – i; eva – z pewnością; prakṛtim – natura; mohinīm – dezorientujący; śritāḥ – przyjmując schronienie.
Zdezorientowani w ten sposób, przyciągani są przez różnego rodzaju demoniczne i ateistyczne poglądy. Z powodu tej ułudy, zawodzą wszelkie ich nadzieje na wyzwolenie, a ich działania dla zysku i kultywowanie wiedzy, wszystkie kończą się fiaskiem.
ZNACZENIE:
Jest wielu wielbicieli, którzy stwarzają pozory, że są w świadomości Kṛṣṇy i pełnią służbę oddania, lecz w swoim sercu nie uważają Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy, za Prawdę Absolutną. Takie osoby nigdy nie skosztują owocu służby oddania, którym jest powrót do Boga. Podobnie ci, którzy angażują się w przynoszące korzyści pobożne czyny, w nadziei wyzwolenia się z niewoli materialnej, również nigdy nie odniosą sukcesu, jeśli wyśmiewają Najwyższą Osobę Boga, Kṛṣṇę. Innymi słowy, osoby, które kpią z Kṛṣṇy, wszystkie są demonami albo ateistami. Siódmy Rozdział Bhagavad-gīty mówi, że tacy niegodziwcy o naturze demonów nigdy nie podporządkowują się Kṛṣṇie. Dlatego ich umysłowe spekulacje dla osiągnięcia Prawdy Absolutnej doprowadzają ich do fałszywego wniosku, że zwykła istota i Kṛṣṇa są jednym i tym samym. Posiadając takie fałszywe przekonania myślą, że ciało każdej ludzkiej istoty przykryte jest jedynie naturą materialną, lecz skoro tylko ktoś wyzwala się z tego materialnego ciała, różnice pomiędzy nim a samym Bogiem przestają istnieć. Z powodu takiej ułudy udaremnione zostają ich próby stania się jednym z Kṛṣṇą. Kultywowanie wiedzy duchowej przez ateistów i demony jest zawsze bezowocne. Takie jest znaczenie tego wersetu. Osoby takie na próżno kultywują wiedzę wedyjską zawartą w Vedānta-sūtrze i Upaniṣadach.
Uważanie Kṛṣṇy, Najwyższej Osoby Boga, za zwykłego człowieka jest wielką obrazą. Ci, którzy to czynią, na pewno są pod wpływem ułudy i dlatego nie mogą zrozumieć wiecznej formy Kṛṣṇy. Bṛhad-viṣṇu-smṛti mówi wyraźnie:
yo vetti bhautikaṁ dehaṁ
kṛṣṇasya paramātmanaḥ
sa sarvasmād bahiṣ-kāryaḥ
śrauta-smārta-vidhānataḥ
mukhaṁ tasyāvalokyāpi
sa-celaṁ snānam ācaret
„Kto uważa ciało Kṛṣṇy za materialne, ten powinien być wyłączony ze wszystkich rytuałów i czynności śruti i smṛti. A jeśli ktoś przypadkiem zobaczy twarz takiej osoby, powinien natychmiast wykąpać się w Gangesie, aby uwolnić się od zanieczyszczenia. Ludzie drwią z Kṛṣṇy, ponieważ zazdrośni są o Najwyższą Osobę Boga. Ich przeznaczeniem są z pewnością powtarzające się narodziny w gatunkach demonicznego i ateistycznego życia. Wiedza ich będzie wiecznie przykryta ułudą i stopniowo cofną się oni w najciemniejsze regiony stworzenia”.