TEKST 6
yathākāśa-sthito nityaṁ
vāyuḥ sarvatra-go mahān
tathā sarvāṇi bhūtāni
mat-sthānīty upadhāraya
yathā – tak bardzo jak; ākāśa-sthitaḥ – usytuowany w przestrzeni; nityam – zawsze; vāyuḥ – wiatr; sarvatra-gaḥ – wiejący wszędzie; mahān – wielki; tathā – podobnie; sarvāṇi bhūtāni – wszystkie stworzone istoty; mat-sthāni – usytuowane we Mnie; iti – w ten sposób; upadhāraya – spróbuj zrozumieć.
Tak jak potężny wiatr, wiejący wszędzie, zawsze spoczywa w eterze, wiedz, że tak samo wszystkie stworzone istoty spoczywają we Mnie.
ZNACZENIE:
Dla przeciętnej osoby jest to prawie niezrozumiałe, w jaki sposób potężna manifestacja materialna może spoczywać w Nim. Pan daje przykład, który może ułatwić nam zrozumienie tego. Przestrzeń jest nawiększą manifestacją, którą jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. I w tej przestrzeni największą manifestacją tego kosmicznego świata jest wiatr, czyli powietrze. Ruch powietrza wpływa na to, że poruszają się wszystkie inne rzeczy. Ale chociaż wiatr jest wielki, to jednak usytuowany jest on w przestrzeni; nie znajduje się on poza niebem. Podobnie, wszystkie te wspaniałe kosmiczne manifestacje istnieją dzięki najwyższej woli Boga i wszystkie one zależne są od tej najwyższej woli. Istnieje powiedzenie, że nawet źdźbło trawy nie porusza się bez woli Najwyższej Osoby Boga. Zatem wszystko porusza się zgodnie z Jego wolą. Poprzez Jego wolę wszystko jest tworzone, utrzymywane i unicestwiane. Jednak On znajduje się z dala od wszystkiego, tak jak przestrzeń nie ma nic wspólnego z działaniem wiatru.
W Upaniṣadach jest powiedziane yad-bhīṣā vātaḥ pavate: „Wiatr porusza się ze strachu przed Najwyższym Panem”. (Taittirīya Upaniṣad 2.8.1) Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad (3.8.9) oznajmia etasya vā akṣarasya praśāsane gārgi sūrya-candramasau vidhṛtau tiṣṭhata etasya vā akṣarasya praśāsane gārgi dyāv-āpṛthivyau vidhṛtau tiṣṭhataḥ. „Z najwyższego rozkazu, pod kontrolą Najwyższej Osoby Boga poruszają się Słońce, Księżyc i inne wielkie planety”. Zostało to oznajmione również w Brahma-saṁhicie (5.52):
yac-cakṣur eṣa savitā sakala-grahāṇāṁ
rājā samasta-sura-mūrtir aśeṣa-tejāḥ
yasyājñayā bhramati sambhṛta-kāla-cakro
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
Jest to opis ruchu słońca. Jest powiedziane, że Słońce jest uważane za jedno z oczu Najwyższego Pana, i że ma ono niezmierzoną moc wydzielania ciepła i światła. Jednak porusza się ono po swojej orbicie z rozkazu najwyższej woli Govindy. W literaturze wedyjskiej możemy znaleźć potwierdzenie tego, że ta materialna manifestacja, która wydaje nam się być tak wspaniałą i wielką, znajduje się pod całkowitą kontrolą Najwyższej Osoby Boga. Dokładniej jest to wytłumaczone w dalszych wersetach tego rozdziału.