No edit permissions for Español

TEXT 35

sañjaya uvāca
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya

sañjayaḥ uvāca—Sañjaya dijo; etat—así; śrutvā—oyendo; vacanam—la palabra; keśavasya—de Kṛṣṇa; kṛta-añjaliḥ—con las manos juntas; vepamānaḥ—temblando; kirītī—Arjuna; namaskṛtvā—ofreciendo reverencias; bhūyaḥ—otra vez; eva—también; āha—dijo; kṛṣṇam—a Kṛṣṇa; sa-gadgadam—con una voz quebrada; bhīta-bhītaḥ—asustado; praṇamya—ofreciendo reverencias.

Sañjaya le dijo a Dhṛtarāṣṭra: ¡Oh, rey!, después de oír esas palabras de labios de la Suprema Personalidad de Dios, el tembloroso Arjuna le ofreció reverencias una y otra vez con las manos juntas, y, temerosamente y con una voz quebrada, le habló al Señor Kṛṣṇa de la siguiente manera.

SIGNIFICADO:  Tal como ya lo hemos explicado, debido a la situación creada por la forma universal de la Suprema Personalidad de Dios, Arjuna se pasmó de asombro; así pues, él comenzó a ofrecerle a Kṛṣṇa sus respetuosas reverencias una y otra vez, y con la voz quebrada comenzó a orar, no como un amigo, sino como un devoto lleno de asombro.

« Previous Next »