TEKST 35
sañjaya uvāca
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; etat – w ten sposób; śrutvā – wysłuchawszy; vacanam – mowę; keśavasya – Kṛṣṇy; kṛta-añjaliḥ – ze złożonymi rękoma; vepamānaḥ – drżąc; kirīṭī – Arjuna; namaskṛtvā – ofiarowując pokłony; bhūyaḥ – ponownie; eva – również; āha – powiedział; kṛṣṇam – Kṛṣṇy; sa-gadgadam – jąkając się; bhīta-bhītaḥ – zatrwożony; praṇamya – ofiarowując pokłony.
Sañjaya rzekł do Dhṛtarāṣṭry: O królu, wysłuchawszy słów Najwyższej Osoby Boga, Arjuna, drżący, wielokrotnie, ze złożonymi rękoma, ofiarował Panu głębokie pokłony – i napełniony strachem – drżącym głosem przemówił do Pana Kṛṣṇy w ten sposób.
ZNACZENIE:
Jak to już wcześniej wyjaśnialiśmy, sytuacja stworzona Przez kosmiczną formę Najwyższej Osoby Boga wprawiła Arjunę w zdziwienie; wskutek tego zaczął raz po raz ofiarowywać Panu wyrazy swojego najgłębszego szacunku i modlić się do Niego drżącym głosem, już nie tyle jako przyjaciel, ale przepełniony podziwem wielbiciel.