TEKST 51
arjuna uvāca
dṛṣṭvedaṁ mānuṣaṁ rūpaṁ
tava saumyaṁ janārdana
idānīm asmi saṁvṛttaḥ
sa-cetāḥ prakṛtiṁ gataḥ
arjunaḥ uvāca – Arjuna rzekł; dṛṣṭvā – widząc; idam – tę; mānuṣam – ludzką; rūpam – postać; tava – Twoja; saumyam – niezwykle piękna; janārdana – O pogromco wrogów; idānīm – teraz; asmi – jestem; saṁvṛttaḥ – uspokojony; sa-cetāḥ – w mojej świadomości; prakṛtim – do swojej własnej natury; gataḥ – powróciłem.
Ujrzawszy Kṛṣṇę w Jego własnej postaci, Arjuna rzekł: O Janārdano kiedy widzę tę, podobną do ludzkiej postać, tak niezwykle piękną, umysł mój uspokaja się i powracam do pierwotnego stanu.
ZNACZENIE:
Użyte tutaj słowa mānuṣaṁ rūpam wyraźnie wskazują na to, że Najwyższa Osoba Boga jest oryginalnie dwuręki. Wersety te są dowodem na to, iż osoby, które utrzymują, że Kṛṣṇa jest zwykłą osobą i wyśmiewają się z Niego, nie posiadają wiedzy o Jego boskiej naturze. Czy Kṛṣṇa – będąc zwykłą osobą – mógłby ukazać Swoją formę kosmiczną, a następnie czteroręką formę Nārāyaṇa? Bhagavad-gītā wyraźnie oznajmia, że ten, kto uważa Kṛṣṇę za zwykłą osobę i wprowadza w błąd czytelnika twierdząc, że to bezosobowy Brahman przemawia przez Kṛṣṇę, dopuszcza się największej niesprawiedliwości. Kṛṣṇa rzeczywiście ukazał Swoją formę kosmiczną i czteroręką postać Viṣṇu. Więc jak może On być zwykłą ludzką istotą? Czysty wielbiciel nie zostaje wprowadzony w błąd przez fałszywe komentarze do Bhagavad-gīty, ponieważ zna on prawdę. Oryginalne wersety Bhagavad-gīty są jasne jak słońce i nie muszą być oświetlane światłem lampy niemądrych komentatorów.