TEKST 16
anapekṣaḥ śucir dakṣa
udāsīno gata-vyathaḥ
sarvārambha-parityāgī
yo mad-bhaktaḥ sa me priyaḥ
anapekṣaḥ – neutralny; śuciḥ – czysty; dakṣaḥ – doświadczony; udāsīnaḥ – wolny od trosk; gata-vyathaḥ – wolny od strapień; sarva-ārambha – wszelkich wysiłków; parityāgī – wyrzeczony; yaḥ – każdy, kto; mat-bhaktaḥ – Mój wielbiciel; saḥ – on; me – Mnie; priyaḥ – bardzo drogi.
Mój wielbiciel, który nie jest zależny od zwykłego biegu zdarzeń, który jest czysty, doświadczony, wolny od bólów i trosk, i który nie ubiega się o żaden zysk – taki wielbiciel jest Mi bardzo drogi.
ZNACZENIE:
Można ofiarować pieniądze wielbicielowi, ale on sam nie powinien o nie walczyć. Jeśli pieniądze przychodzą do niego dzięki łasce Pana, nie jest on tym podniecony. Wielbiciel kąpie się przynajmniej dwa razy dziennie i wstaje wcześnie rano, aby pełnić swoją służbę oddania. W ten sposób jest naturalnie czysty zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Wielbiciel jest zawsze człowiekiem doświadczonym, gdyż zna istotę wszelkiej działalności w życiu i jest całkowicie przekonany o autorytecie pism świętych. Wielbiciel nigdy nie bierze strony jakiejś określonej partii, dlatego jest on wolny od trosk i niepokoju. Nigdy nie poddaje się żadnym cierpieniom, gdyż wolny jest od wszelkich desygnatów. Wie, że jego ciało jest desygnatem, więc jeśli spotyka go cierpienie, jest wobec niego obojętny. Czysty wielbiciel nigdy nie ubiega się o nic, co byłoby w niezgodzie z zasadami służby oddania. Na przykład skonstruowanie wielkiego budynku wymaga dużego nakładu energii, więc nie angażuje się w taką rzecz, jeśli nie jest to korzystne dla jego postępu w służbie oddania. Może podjąć wszelkiego rodzaju trudy, aby skonstruować świątynię dla Pana, ale nie buduje wielkiego domu dla swoich krewnych.