TEKSTY 3-4
ye tv akṣaram anirdeśyam
avyaktaṁ paryupāsate
sarvatra-gam acintyaṁ ca
kūṭa-stham acalaṁ dhruvam
sanniyamyendriya-grāmaṁ
sarvatra sama-buddhayaḥ
te prāpnuvanti mām eva
sarva-bhūta-hite ratāḥ
ye – ci, którzy; tu – ale; akṣaram – to, co jest poza postrzeganiem zmysłowym; anirdeśyam – nieokreślony; avyaktam – niezamanifestowany; paryupāsate – całkowicie angażuje się w wielbienie; sarvatra-gam – wszechprzenikający; acintyam – niepojęty; ca – również; kūṭa-stham – niezmienny; acalam – nieruchomy; dhruvam – stały; sanniyamya – kontrolując; indriya-grāmam – wszystkie zmysły; sarvatra – wszędzie; sama-buddhayaḥ – jednakowo ustosunkowany; te – oni; prāpnuvanti – osiągają; mām – Mnie; eva – na pewno; sarva-bhūta-hite – dla dobra wszystkich żywych istot; ratāḥ – zaangażowany.
Ale ci, którzy całkowicie oddali się wielbieniu niezamanifestowanego, niepoznawalnego przez zmysły, wszechprzenikającego, niepojętego, niezmiennego, trwałego i niewzruszonego (bezosobowej koncepcji Prawdy Absolutnej), kontrolując wszystkie zmysły i będąc jednakowo ustosunkowanymi do wszystkich – takie osoby, mające na względzie dobro wszystkich, w końcu Mnie osiągają.
ZNACZENIE:
Ci, którzy wielbią Najwyższego Boga, Kṛṣṇę, nie bezpośrednio, ale próbują osiągnąć Go poprzez proces pośredni, ostatecznie również osiągają najwyższy cel, Śrī Kṛṣṇę, gdyż zostało powiedziane: „Po wielu narodzinach człowiek wiedzy szuka schronienia we Mnie, wiedząc, że Vāsudeva jest wszystkim”. Kiedy jakaś osoba po wielu narodzinach dochodzi do pełnej wiedzy, podporządkowuje się wtedy Panu Kṛṣṇie. Jeśli ktoś zbliża się do Boga metodą wspomnianą w tym wersecie, musi kontrolować zmysły, pełnić slużbę dla każdego i angażować się w zajęcia pomyślne dla wszystkich żywych istot. W końcu osoba taka musi zbliżyć się do Pana Kṛṣṇy, gdyż w przeciwnym wypadku realizacja jej nie będzie doskonała. Często całkowite podporządkowanie się Kṛṣṇie poprzedzone jest wieloma pokutami.
Aby dostrzec Duszę Najwyższą wewnątrz duszy indywidualnej, trzeba wyrzec się wszelkich zmysłowych czynności, takich jak patrzenie, słuchanie, smakowanie, praca itd. Wtedy osiąga się zrozumienie, że Dusza Najwyższa obecna jest wszędzie. Osoba, która to zrealizowała, nie zazdrości żadnej żywej istocie – nie widzi różnicy pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, ponieważ widzi jedynie duszę, a nie jej zewnętrzne okrycie. Ale ta metoda impersonalistycznej realizacji duchowej jest drogą bardzo trudną dla zwykłego człowieka.