TEKST 5
nirmāna-mohā jita-saṅga-doṣā
adhyātma-nityā vinivṛtta-kāmāḥ
dvandvair vimuktāḥ sukha-duḥkha-saṁjñair
gacchanty amūḍhāḥ padam avyayaṁ tat
niḥ – bez; māna – fałszywy prestiż; mohāḥ – i złudzenie; jita – pokonawszy; saṅga – towarzystwa; doṣāḥ – błędy; adhyātma – w wiedzy duchowej; nityāḥ – w wieczności; vinivṛtta – uwolniony; kāmāḥ – od żądzy; dvandvaiḥ – od dualizmów; vimuktāḥ – wyzwolony; sukha-duḥkha – szczęście i niedola; saṁjñaiḥ – nazywany; gacchanti – osiągają; amūḍhāḥ – niezwiedziony; padam – sytuacja; avyayam – wieczna; tat – ta.
Kto wolny jest od złudzenia, fałszywego prestiżu i niewłaściwych związków, kto rozumie wieczne, uwolniwszy się od materialnej żądzy oraz dualizmu szczęścia i nieszczęścia, i kto – niezwiedziony – wie w jaki sposób podporządkować się Najwyższej Osobie, ten osiąga wieczne królestwo.
ZNACZENIE:
Wspaniale został tutaj opisany proces podporządkowania się. Pierwszą kwalifikacją jest to, że nie powinno się ulegać dumie. Ponieważ uwarunkowana dusza przepełniona jest dumą, uważając się za pana natury materialnej, dlatego bardzo trudno jest się jej podporządkować Najwyższej Osobie Boga. Powinniśmy wiedzieć, dzięki kultywacji prawdziwej wiedzy, iż nie jesteśmy panami natury materialnej. Panem jest Najwyższa Osoba Boga. Kiedy ktoś uwolni się od złudzenia, przyczyną którego jest właśnie duma, wtedy może rozpocząć proces podporządkowania się. Nie może podporządkować się Najwyższej Osobie ten, kto zawsze oczekuje jakiegoś honoru w tym materialnym świecie. Przyczyną dumy jest złudzenie, albowiem chociaż ktoś przychodzi tutaj, pozostaje przez krótki czas i następnie odchodzi, to zawsze ma on fałszywe przekonanie, że jest panem tego świata. W ten sposób tylko komplikuje wszystko i zawsze znajduje się w kłopocie. Cały świat pozostaje pod tym wrażeniem. Ludzie uważają, że ta ziemia należy do społeczeństwa ludzkiego i podzielili ją, ulegając fałszywemu wrażeniu, iż to oni są jej właścicielami. Należy uwolnić się od takiego fałszywego przekonania, że ludzkie społeczeństwo jest właścicielem tego świata. Będąc wolnym od takiego fałszywego przekonania, można uwolnić się od fałszywych związków, których przyczyną jest uczucie rodzinne, społeczne i narodowe. Te fałszywe związki przywiązują nas do tego materialnego świata. Po przejściu tego etapu należy rozwijać wiedzę duchową. Należy kultywować wiedzę o tym, co jest naprawdę naszą własnością, a co nią nie jest. A kiedy ktoś posiada prawdziwą wiedzę, uwalnia się od wszelkich dualizmów, takich jak szczęście i nieszczęście, przyjemność i ból. Osiągnąwszy pełną wiedzę, jest on zdolny do podporządkowania się Najwyższej Osobie Boga.