TEKST 62
tam eva śaraṇaṁ gaccha
sarva-bhāvena bhārata
tat-prasādāt parāṁ śāntiṁ
sthānaṁ prāpsyasi śāśvatam
tam – Jemu; eva – na pewno; śaraṇam gaccha – podporządkuj się; sarva-bhāvena – pod każdym względem; bhārata – O synu Bharaty; tat-prasādāt – dzięki Jego łasce; parām – transcendentalny; śāntim – spokój; sthānam – siedziba; prāpsyasi – osiągniesz; śāśvatam – wieczna.
O potomku Bharaty, podporządkuj Mu się całkowicie. Dzięki Jego łasce osiągniesz transcendentalny spokój i najwyższą, wieczną siedzibę.
ZNACZENIE:
Żywa istota powinna zatem podporządkować się Najwyższej Osobie Boga, który przebywa w każdym sercu, gdyż to uwolni ją od wszelkiego rodzaju nieszczęść tego materialnego życia. Przez takie podporządkowanie nie tylko można uwolnić się od wszelkich utrapień w tym życiu, ale w końcu osiągnąć Najwyższego Boga. Świat transcendentalny opisany został w literaturze wedyjskiej (Ṛg Veda 1.22.20) jako tad viṣṇoḥ paramaṁ padam. Ponieważ całe stworzenie jest królestwem Boga, wobec tego wszystko co materialne jest właściwie duchowe, ale paramaṁ padam szczególnie odnosi się do wiecznej siedziby, która nazywana jest niebem duchowym albo Vaikuṇṭhą.
W Piętnastym Rozdziale Bhagavad-gīty jest powiedziane, sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ: Pan przebywa w sercu każdego. Więc to polecenie, że należy podporządkować się Duszy Najwyższej wewnątrz serca oznacza, że należy podporządkować się Najwyższej Osobie Boga, Kṛṣṇie. Arjuna już zaakceptował Kṛṣṇę jako Najwyższego. Paraṁ brahma paraṁ dhāma. W Rozdziale Dziesiątym przyjął on Kṛṣṇę jako Najwyższą Osobę Boga i najwyższe schronienie wszystkich żywych istot. Zrobił to nie tylko na mocy swojego osobistego doświadczenia, ale również opierając się na dowodach wielkich autorytetów, takich jak Nārada, Asita, Devala i Vyāsa.