TEKST 74
sañjaya uvāca
ity ahaṁ vāsudevasya
pārthasya ca mahātmanaḥ
saṁvādam imam aśrauṣam
adbhutaṁ roma-harṣaṇam
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; iti – w ten sposób; aham – ja; vāsudevasya – Kṛṣṇy; pārthasya – i Arjuny; ca – również; mahā-ātmanaḥ – wielkich dusz; saṁvādam – dyskusja; imam – ta; aśrauṣam – słyszałem; adbhutam – wspaniała; roma-harṣaṇam – wywołująca jeżenie się włosów.
Sañjaya rzekł: Usłyszałem zatem rozmowę dwóch wielkich dusz – Kṛṣṇy i Arjuny. I tak wspaniałą ona była, że włosy jeżą mi się na ciele.
ZNACZENIE:
Na początku Bhagavad-gīty, Dhṛtarāṣṭra zapytywał swojego sekretarza Sañjayę: „Co zdarzyło się na polu bitewnym Kurukṣetra?” A wszystko to, co się tam zdarzyło, zostało objawione sercu Sañjayi, dzięki łasce jego mistrza duchowego,Vyāsy, i dlatego mógł on przekazać rozmowę, która się tam odbyła. Rozmowa ta była niewątpliwie wspaniała, albowiem tak ważny dialog pomiędzy dwiema wielkimi duszami nigdy nie miał wcześniej miejsca i nie zdarzy się już więcej. Jest ona wspaniała, albowiem Najwyższa Osoba Boga mówił do żywej istoty, Arjuny, Swojego wielkiego wielbiciela – o Sobie i o Swoich energiach. Jeśli pójdziemy za przykładem Arjuny, jeśli chodzi o zrozumienie Kṛṣṇy, wtedy nasze życie na pewno będzie szczęśliwe i uwieńczone sukcesem. Sañjaya zdał sobie z tego sprawę, i jak tylko zaczął to rozumieć, przekazał całą rozmowę Dhṛtarāṣṭrze. Wniosek z tego jest taki, że wszędzie tam, gdzie jest Kṛṣṇa i Arjuna, tam jest zwycięstwo.